ผลการค้นหา

สำรวม

หมายถึงว. รวม, ประสม, ปนกัน, เช่น อาหารสำรวม.

ลำไส้

หมายถึงน. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและน้ำ พักและขับถ่ายกากอาหาร, ไส้ ก็เรียก.

ภิกขาจาร

หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).

ปริณามัคคิ

หมายถึงน. ไฟธาตุที่ย่อยอาหาร. (ป.).

ภุญชะ

หมายถึงก. กิน, กินอาหาร. (ป.).

ตั้งธาตุ

หมายถึงก. จัดระบบการย่อยอาหารให้เป็นปรกติ.

ภักษาหาร

หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.

ข้าวแกง

หมายถึงน. อาหารที่ขายมีข้าวกับแกงเป็นต้น, เรียกร้านอาหารประเภทนี้ว่า ร้านข้าวแกง.

เห็นใจ

หมายถึงก. เห็นน้ำใจว่าเป็นอย่างไร เช่นดีหรือชั่ว, ร่วมรู้สึกในความทุกข์ยากของผู้อื่น เช่น รู้สึกเห็นใจคนจนที่ต้องอดมื้อกินมื้อ; มาทันพบก่อนตาย เช่น เขามาทันเห็นใจก่อนพ่อจะสิ้นลม.

โรงเลี้ยง

หมายถึงน. โรงสำหรับเป็นที่กินอาหารของทหาร.

แน่นท้อง

หมายถึงว. อึดอัดท้องเพราะกินอาหารมากเป็นต้น.

โภชนียะ

หมายถึง(แบบ) น. อาหารควรบริโภค. (ป., ส.).