ตัวกรองผลการค้นหา
สัมปชัญญะ
หมายถึง[สำปะชันยะ] น. ความรู้ตัวอยู่เสมอ, ความไม่เผลอตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ สติ เป็น สติสัมปชัญญะ. (ป.).
หน้าระรื่น
หมายถึงน. หน้ายิ้มอยู่เสมอ.
เกลี่ย
หมายถึง[เกฺลี่ย] ก. กระจายของออกไปให้เสมอกัน.
พ่าน
หมายถึงว. พล่าน, พลุกพล่าน, ไม่เป็นระเบียบ.
ยืนพื้น
หมายถึงก. คงที่อยู่เสมอ, คงยึดหลักหรือแบบเสมอ, เช่น กับข้าวไทยมีน้ำพริกยืนพื้น.
เลี้ยงไม่ขึ้น
หมายถึงก. อบรมเลี้ยงดูคนบางคนอย่างดีแต่ก็มิได้ทำให้คนผู้นั้นเจริญรุ่งเรืองขึ้นเลย; เลี้ยงคนบางคนแล้วผู้นั้นยังไม่กตัญญูรู้คุณ.
เพ้อ
หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.
แทรกซึม
หมายถึงก. อาการที่ค่อย ๆ แทรกเข้าไปโดยไม่ให้รู้ตัว.
เฮ้ย
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้งเป็นต้น.
คน
หมายถึงน. มนุษย์.
หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.
เกะกะ
หมายถึงว. กีด, ขวาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น วางของเกะกะ; ประพฤติเป็นพาลเกเร เช่น คนเกะกะ.