ตัวกรองผลการค้นหา
กัมพุชพากย์
หมายถึงน. ภาษาเขมร.
ภาษาระดับพิธีการ
หมายถึงน. ภาษาแบบแผน.
เก็บเล็กผสมน้อย
หมายถึงก. เก็บไว้ทีละเล็กละน้อย.
กัลปังหา
หมายถึง[กันละ-] ดู กะละปังหา.
แปล
หมายถึง[แปฺล] ก. ถ่ายความหมายจากภาษาหนึ่งมาเป็นอีกภาษาหนึ่ง, ทำให้เข้าใจความหมาย.
เฟะฟะ
หมายถึงว. เละละ.
ละเมิน
หมายถึงก. ละด้วยการไม่เหลียวแล.
หยอด
หมายถึงก. ใส่ลงหรือเทลงคราวละน้อย ๆ; แถมคำชมหรือคำพูดคมคาย.
หน่วยคำ
หมายถึงน. หน่วยที่เล็กที่สุดในภาษาซึ่งมีความหมาย อาจมีลักษณะเป็นส่วนหนึ่งของคำหรือเป็นคำก็ได้ แบ่งเป็น ๒ ประเภท ได้แก่ หน่วยคำอิสระ คือ หน่วยคำที่ปรากฏตามลำพังได้ เช่น นก บันได เรียน และหน่วยคำไม่อิสระ คือ หน่วยคำที่ปรากฏตามลำพังไม่ได้ ต้องปรากฏร่วมกับหน่วยคำอื่นเสมอ เช่น นัก ชาว. (อ. morpheme).
งามหน้า
หมายถึงว. น่าขายหน้า, ใช้เป็นคำประชด เช่น เขาทำงามหน้าละคราวนี้.
ออกสิบสองภาษา
หมายถึงน. เรียกเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทโดยนำเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ มารวมกันเข้าเป็นชุด มี ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกสิบสองภาษา.
ภารดี
หมายถึง[พาระ-] น. ถ้อยคำ, คำพูด, ภาษา. (ส. ภารติ).