ผลการค้นหา

ผิดขา

หมายถึงว. ผิดไปจากพวก, ไม่ถูกขากัน.

ผิดตัว

หมายถึงว. ผิดจากคนที่ตนเจาะจง เช่น ตีผิดตัว ชี้ผิดตัว.

ผิดศีล

หมายถึงก. ล่วงละเมิดศีล.

คำ

หมายถึงน. เสียงพูด, เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ, เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว, ใช้ประกอบหน้าคำอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คำนาม คำกริยา คำบุรพบท; พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง, ๒ วรรคของคำกลอน; ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคำหนึ่ง, ลักษณนามบอกจำพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคำหนึ่ง, ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคำกลอนว่า คำหนึ่ง.

มั่กขั้ก

หมายถึงว. ลํ่า (มักใช้แก่คำอ้วน).

หาสู่

หมายถึงก. เยี่ยมเยียน, มักใช้ควบกับคำ ไปมา เป็น ไปมาหาสู่.

ผิดปาก

หมายถึงก. ผิดไปจากที่พูด เช่น ผิดปากว่าเสียเมื่อไหร่ ไม่ผิดปาก.

ผิดเพศ

หมายถึงว. ผิดแผกไปจากเพศของตน เช่น แต่งตัวผิดเพศ.

เห็นผิดเป็นชอบ

หมายถึงก. เห็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง, เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ก็ว่า.

ผิดคน

หมายถึงว. ไม่ใช่คนที่ตนมุ่งประสงค์, ไม่ใช่คนที่ต้องการ, เช่น ถามผิดคน.

ผิดอากาศ

หมายถึงก. ผิดไปจากอากาศที่เคยคุ้น, แพ้อากาศ.

มิจฉาสมาธิ

หมายถึงน. สมาธิผิด, ความตั้งใจผิด. (ป.).