ตัวกรองผลการค้นหา
ออกภาษา
หมายถึงน. เรียกเพลงที่บรรเลงออกสำเนียงภาษาของชาติอื่น ๆ ในเพลงเดียวกัน หรือเพลงที่บรรเลงต่อท้ายเพลงแม่บทแต่ไม่ครบ ๑๒ ภาษา ว่า เพลงออกภาษา.
ร่ำร้อง
หมายถึงก. พร่ำร้องขอ, พูดอยู่บ่อย ๆ, เช่น ลูก ๆ ร่ำร้องจะไปเที่ยวเขาดิน.
ตีกาก
หมายถึงก. ทำเสียงประกอบเพลงอย่างหนึ่ง. (รามเกียรติ์ ร. ๒).
บรรเลง
หมายถึง[บัน-] ก. ทำเพลงด้วยเครื่องดุริยางค์ให้เป็นที่เจริญใจ.
ตบหัวลูบหลัง
หมายถึง(สำ) ก. ทำหรือพูดให้กระทบกระเทือนใจในตอนแรกแล้วกลับทำหรือพูดเป็นการปลอบใจในตอนหลัง.
เก่งแต่ปาก
หมายถึงว. ดีแต่พูด ทำไม่ได้, ไม่เก่งจริง.
หักหน้า
หมายถึงก. ทำหรือพูดโดยเจตนาให้อีกฝ่ายหนึ่งได้อาย.
แล้ว เล่า,...แล้ว...เล่า,แล้ว ๆ เล่า ๆ
หมายถึงว. ทำแล้วทำอีกอยู่นั่นเอง เช่น พูดแล้วพูดเล่า กินแล้วกินเล่า ทำแล้ว ๆ เล่า ๆ ไม่รู้จักเสร็จ.
เกี่ยวข้าว
หมายถึงน. เรียกเพลงร้องแก้กันในเวลาเกี่ยวข้าวทำนองเพลงเรือว่า เพลงเกี่ยวข้าว.
เหวี่ยงแห
หมายถึงว. ทำคลุม ๆ เช่น พูดเหวี่ยงแห.
ตายประชดป่าช้า
หมายถึง(สำ) ก. แกล้งทำหรือพูดแดกดันประชดอีกฝ่ายหนึ่ง แต่ตัวเองกลับเป็นฝ่ายเสียหายจากการทำหรือพูดนั้น.
พญาโศก
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่งในจำพวกเพลงโศก.