ผลการค้นหา

ละเลงเลือด

หมายถึงว. อาการที่ต่อสู้กันจนเลือดออกมากเปรอะไปด้วยกัน เช่น ทั้ง ๒ ฝ่ายต่อสู้กันถึงขั้นละเลงเลือด.

ลิ่มเลือด

หมายถึงน. เลือดซึ่งแปรรูปคล้ายวุ้น มีทั้งประโยชน์และโทษ ที่มีประโยชน์เกิดนอกร่างกาย เช่นเวลาเป็นแผลมีเลือดออกแล้วแข็งเป็นลิ่ม เลือดก็จะหยุดไหล ที่มีโทษเกิดภายในร่างกายซึ่งเกิดจากการผิดปรกติบางอย่างของร่างกาย อาจทำให้เกิดอันตรายร้ายแรงได้โดยไปอุดตามหลอดเลือดฝอย เช่นที่สมอง ทำให้เป็นอัมพาต ที่หัวใจ ทำให้หัวใจวาย.

เลือดขึ้นหน้า

หมายถึง(สำ) ก. โกรธมากจนหน้าแดง, โมโห.

เลือดจาง

หมายถึงว. มีคุณสมบัติที่ดีของบรรพบุรุษลดน้อยลง.

เลือดชั่ว

หมายถึงน. ผู้ที่สืบเชื้อสายมาจากพ่อแม่ที่ชั่ว, ความเลวร้ายที่มีอยู่ในตัว เช่น ตีหัวให้แตกเอาเลือดชั่วออกเสียบ้าง.

เลือดตกใน

หมายถึงน. เลือดที่ไม่ไหลออกข้างนอก ตกลงภายในเมื่อถูกแทงเป็นต้น.

เลือดแรง

หมายถึงน. ลูกที่มีลักษณะเด่นในทางกรรมพันธุ์ไปทางพ่อหรือแม่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เช่น พ่อขี้ริ้ว แม่สวย ถ้าลูกขี้ริ้ว ก็แสดงว่า เลือดพ่อแรงกว่า ถ้าลูกสวย ก็แสดงว่า เลือดแม่แรงกว่า.

เลือดหมู

หมายถึงว. สีแดงคล้ำอย่างสีเลือดของหมู.

เกล็ดเลือด

หมายถึงน. เม็ดเลือดขนาดเล็ก เล็กกว่าเม็ดเลือดแดงและเม็ดเลือดขาวมาก ทำหน้าที่เกี่ยวกับการแข็งตัวของเลือด.

ประจุโลหิต

หมายถึงก. ฟอกเลือด.

เลือดตกยางออก

หมายถึงก. มีบาดแผลถึงเลือดออก เช่น ต่อสู้กันจนถึงเลือดตกยางออก; รุนแรง เช่น เรื่องเล็กแค่นี้อย่าให้ถึงกับเลือดตกยางออกเลย.

หาเลือดกับปู

หมายถึง(สำ) ก. เคี่ยวเข็ญหรือบีบบังคับเอากับผู้ที่ไม่มีจะให้, รีดเลือดกับปู หรือ เอาเลือดกับปู ก็ว่า.