ผลการค้นหา

ลูกคอก

หมายถึงน. ลูกวัวหรือควายที่เกิดจากแม่ที่เลี้ยงไว้ในคอก.

ลูก

หมายถึงน. ผู้มีกำเนิดจากพ่อแม่ หรือโดยปริยายถือว่ามีฐานะเสมือนลูก, คำที่พ่อแม่เรียกลูกของตนโดยตรง หรือเรียกเด็กอื่นหรือผู้เยาว์กว่าผู้พูดหลายปีด้วยความรู้สึกรักและเอ็นดู เช่น ลูกกินยาเสียซิ, คำที่ลูกใช้แทนชื่อตนเวลาพูดกับพ่อแม่ด้วยความรักและเคารพ เช่น ลูกยังไม่ง่วงนอน; เรียกสัตว์ที่ยังไม่โต เช่น ลูกแมว ลูกหมา; เรียกสิ่งที่จะสืบเป็นพันธุ์ไม้มีลักษณะกลม ๆ ว่า ลูกไม้, ผลไม้ ก็เรียก, เมื่อกล่าวถึงผลไม้ชนิดใดโดยเฉพาะ ซึ่งโดยมากเป็นคำพยางค์เดียวอันอาจทำให้เข้าใจผิดเป็นอย่างอื่นได้ ตามปรกติมักมีคำ ลูก ประกอบข้างหน้า เช่น ลูกเกด ลูกชิด; เรียกสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือโดยอนุโลมว่า ลูก เช่น ลูกกุญแจ ลูกเต๋า ลูกหิน; ลักษณนามใช้แก่ลูกไม้หรือสิ่งที่มีรูปกลม ๆ หรือยาว ๆ หรือคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น มะม่วง ๕ ลูก ลูกหิน ๒ ลูก ขนมจีบ ๑๐ ลูก มะเขือยาว ๔ ลูก แป้งข้าวหมาก ๓ ลูก. ว. ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เคี่ยวกะทิเป็นลูก.

เลี้ยงอาตมา

หมายถึงก. เลี้ยงตัว, เลี้ยงชีพ ก็ว่า.

สาวศรีสาวใช้

หมายถึง(สำ) น. สาวใช้.

เลี้ยงไฟ

หมายถึงก. อาการที่คอยเติมเชื้อไฟไว้มิให้ไฟดับ.

เลี้ยงได้แต่ตัว

หมายถึงก. เลี้ยงได้เฉพาะแต่ร่างกายเท่านั้นไม่สามารถจะบังคับจิตใจเขาได้, มักใช้ว่า เลี้ยงได้แต่ตัวเท่านั้น จิตใจเลี้ยงไม่ได้.

เลี้ยงผม

หมายถึงก. ไว้ผมยาวโดยไม่ตัด.

โรงเลี้ยง

หมายถึงน. โรงสำหรับเป็นที่กินอาหารของทหาร.

เลี้ยงชีพ

หมายถึงก. เลี้ยงตัว, ทำมาหากินเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้, เลี้ยงอาตมา ก็ว่า.

เลี้ยงตัว

หมายถึงก. ทำมาหากินเพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้, เลี้ยงชีพ หรือ เลี้ยงอาตมา ก็ว่า, ดำเนินงานพอให้กิจการดำรงอยู่ได้ เช่น กิจการพอเลี้ยงตัวได้; อาการที่ประคองตัวให้ทรงอยู่บนสิ่งที่ล่อแหลมต่อการพลั้งพลาดหรือบางทีอาจเป็นอันตราย เช่น เลี้ยงตัวบนเส้นลวด.

เลี้ยงผอก

หมายถึงก. นำข้าวไปให้ชาวนากินในเวลาทำนา.

เลี้ยงไข้

หมายถึงก. อาการที่หมอจงใจชะลอการรักษาโรคให้หายช้าเพื่อจะเรียกค่ารักษาได้นาน ๆ.