ผลการค้นหา

วิฆาส

หมายถึงน. เดน, อาหารเหลือ. (ป.).

สำรวม

หมายถึงว. รวม, ประสม, ปนกัน, เช่น อาหารสำรวม.

ลำไส้

หมายถึงน. ส่วนของทางเดินอาหารซึ่งอยู่ระหว่างกระเพาะอาหารกับทวารหนัก เป็นท่อยาวขดไปมาอยู่ในช่องท้อง มีหน้าที่ย่อย ดูดซึมอาหารและน้ำ พักและขับถ่ายกากอาหาร, ไส้ ก็เรียก.

ภิกขาจาร

หมายถึงน. การเที่ยวขอ, การเที่ยวขออาหาร. (ป.).

กินงาย

หมายถึงก. กินอาหารมื้อเช้า.

ปริณามัคคิ

หมายถึงน. ไฟธาตุที่ย่อยอาหาร. (ป.).

ภุญชะ

หมายถึงก. กิน, กินอาหาร. (ป.).

ตั้งธาตุ

หมายถึงก. จัดระบบการย่อยอาหารให้เป็นปรกติ.

ภักษาหาร

หมายถึงน. เหยื่อ, อาหาร, อาหารที่กินประจำ, เช่น เนื้อเป็นภักษาหารของเสือ หญ้าเป็นภักษาหารของวัว.

ข้าวแกง

หมายถึงน. อาหารที่ขายมีข้าวกับแกงเป็นต้น, เรียกร้านอาหารประเภทนี้ว่า ร้านข้าวแกง.

โรงเลี้ยง

หมายถึงน. โรงสำหรับเป็นที่กินอาหารของทหาร.

แน่นท้อง

หมายถึงว. อึดอัดท้องเพราะกินอาหารมากเป็นต้น.