ตัวกรองผลการค้นหา
เชรา
หมายถึง[เชฺรา] (กลอน) น. ซอกผา, ห้วย. (ข.).
ปุรพ,ปุรพ-
หมายถึง[ปุระพะ-] ว. บุพ, บุพพะ. (ส. ปูรฺว).
บุทคล
หมายถึง[บุดคน] น. บุคคล, คน. (ส. ปุทฺคล; ป. ปุคฺคล).
เงื้อม
หมายถึงน. สิ่งที่สูงยื่นงํ้าออกมา เช่น เงื้อมผา.
ป
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๗ เป็นพวกอักษรกลาง เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น บาป เนปจูน, ตัว ป ที่ขึ้นต้นของคำหรือพยางค์ในภาษาบาลีและสันสกฤตมักแผลงมาเป็นตัว บ ในภาษาไทย เช่น ปท ปิตา เป็น บท บิดา.
บุษบง
หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.
บุตรา
หมายถึง[บุดตฺรา] (กลอน) น. บุตร.
บุษบา
บุตรบุญธรรม
หมายถึง[บุดบุนทำ] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.
บุตรี
หมายถึง[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).
บุษป,บุษป-,บุษปะ
หมายถึง[บุดสะปะ] น. ดอกไม้. (ส.).
ประ,ประ-,ประ-
หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.