ตัวกรองผลการค้นหา
เสาวรภย์
หมายถึงน. เสารภย์, กลิ่นหอม. (ส.).
ปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม
หมายถึง(สำ) ว. ยังเป็นเด็ก.
หึ่ง
หมายถึงว. อาการที่กลิ่นกระจายไป (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น เหม็นหึ่ง ได้กลิ่นหึ่งมาแต่ไกล.
กรูม
หมายถึง[กฺรูม] ว. กรอม, คลุม, เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน. (มณีพิชัย).
กรอกรุย
หมายถึงก. ทำท่าเจ้าชู้ เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน. (มณีพิชัย).
เหม็นเปรี้ยว
หมายถึงว. มีกลิ่นเหม็นคล้ายอาหารบูด.
เสาวคันธ์
หมายถึงน. ของหอม, เครื่องหอม, กลิ่นหอม.
สุคนธรส,สุคันธรส
หมายถึงน. กลิ่นหอม, ของหอม, เครื่องหอม.
เสาวคนธ์
โฉ
หมายถึงก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
สะไอ
หมายถึงน. กลิ่น (ใช้เฉพาะกลิ่นของสิ่งที่จวนจะบูด) เช่น แกงมีสะไอจวนจะบูดแล้ว, กระไอ ก็ว่า. ว. มีกลิ่นเหม็นแสดงว่าจวนจะบูด เช่น ข้าวเหม็นสะไอ, กระไอ ก็ว่า.
ฆาน
หมายถึง[คาน] (แบบ) น. จมูก, ประสาทที่รับรู้กลิ่น. (ป.).