ตัวกรองผลการค้นหา
น้ำตะกู,น้ำตะโก
หมายถึงน. กระดาษที่มีสีเหลืองอย่างสีทองคำ นิยมนำมาใช้สลักปรุเป็นลวดลาย หรือใช้ทั้งแผ่นปิดตกแต่งสิ่งปลูกสร้างหรือครุภัณฑ์บางอย่างเป็นการชั่วคราว เรียกว่า กระดาษนํ้าตะกู หรือ กระดาษนํ้าตะโก.
ลูกฟูก
หมายถึงน. ลอนของฟูกเป็นต้น, เรียกกระเบื้อง สังกะสี หรือกระดาษ เป็นต้น ที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น กระเบื้องลูกฟูก สังกะสีลูกฟูก กระดาษลูกฟูก.
ห่อ
หมายถึงก. พันหรือหุ้มสิ่งของด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น; ลักษณนามเรียกของที่หุ้มด้วยใบไม้หรือกระดาษเป็นต้น เช่น ขนมห่อหนึ่ง ข้าว ๒ ห่อ.
กระดาษข่อย
หมายถึงน. กระดาษที่ทำจากเปลือกข่อย ใช้ทำสมุดไทย.
นคินทร,นคินทร์
หมายถึง(กลอน) น. เขาใหญ่ เช่น นคินทรราชวงกต. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ขวะไขว่เขวี่ย
หมายถึง[ขฺวะไขฺว่เขฺวี่ย] (กลอน) ก. ขวักไขว่ เช่น เดินขวะไขว่เขวี่ย. (ม. ร่ายยาว ชูชก).
ฉกจวัก
หมายถึง[-จะหฺวัก] ก. ชูหัวขึ้นแผ่พังพานทำท่าจะฉก (ใช้แก่งู).
ตูบ
หมายถึงน. กระท่อม, กระต๊อบ, เช่น ไปตั้งตูบตีนเขา. (ม. คำหลวง ชูชก), กระตูบ ก็เรียก.
สพาบ
หมายถึง[สะ-] ว. พังพาบ เช่น ก็มาให้มึงล้มสพาบ. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข.).
ราชูปโภค,ราโชปโภค
หมายถึง[ราชูปะโพก, ราโชปะโพก] น. เครื่องใช้สอยของพระราชา. (ป.).
ด้าง
หมายถึง(โบ) น. ดั้ง เช่น แหลนไป่ติดด้าง. (ม. คำหลวง ชูชก).
ตาฝั่ง
หมายถึง(โบ; กลอน) น. ท่าที่ฝั่ง เช่น เขาก็ไปชุมนุมกันในตาฝั่ง. (ม. คำหลวง ชูชก).