ผลการค้นหา

ใส่ไฟ

หมายถึงก. เติมเชื้อเพลิง เช่น คอยเอาฟืนใส่ไฟไว้นะ อย่าให้ไฟดับ; จุดไฟเผาศพ; โดยปริยายหมายถึงให้ร้ายผู้อื่นทำให้ได้รับความเสียหาย เช่น เขาใส่ไฟผม อย่าไปเชื่อ.

ราไฟ

หมายถึงก. ทำให้ไฟอ่อนลงโดยคีบถ่านหรือชักฟืนออกเสียบ้าง, ราฟืนราไฟ ก็ว่า.

เล่นกับไฟ

หมายถึง(สำ) ก. ลองดีเสี่ยงกับสิ่งที่รู้ว่าจะเป็นอันตราย.

เป่าไฟ

หมายถึงก. เอาปากหรือหลอดเป่าลมให้ไฟติดหรือให้ลุก.

ไฟสุมขอน

หมายถึงน. ไฟที่คุกรุ่นอยู่ในขอนไม้ขนาดใหญ่ ดับยาก, โดยปริยายหมายถึงอารมณ์รัก โกรธ หรือแค้นเป็นต้นที่ร้อนรุ่มอยู่ในใจ.

หม้อไฟ

หมายถึงน. ภาชนะชนิดหนึ่ง ทำด้วยโลหะ รูปทรงคล้ายชาม ก้นหม้อมีเชิง ตรงกลางมีกระบอกสูงขึ้นมาจากใต้ก้นหม้อสำหรับใส่ถ่านติดไฟ ปากหม้อมีฝาปิด ใช้สำหรับใส่เกาเหลา แกงจืด เป็นต้น, หม้อหยวนโล้ ก็เรียก.

เลี้ยงไฟ

หมายถึงก. อาการที่คอยเติมเชื้อไฟไว้มิให้ไฟดับ.

ไฟกัลป์

หมายถึงน. ไฟล้างโลกเมื่อสิ้นกัป, ไฟบรรลัยกัลป์ หรือ ไฟประลัยกัลป์ ก็ว่า.

หน้าระรื่น

หมายถึงน. หน้ายิ้มอยู่เสมอ.

เกลี่ย

หมายถึง[เกฺลี่ย] ก. กระจายของออกไปให้เสมอกัน.

อัคคีภัย

หมายถึงน. ภัยที่เกิดจากไฟ, ไฟไหม้.

อัจจิ

หมายถึงน. เปลวไฟ, แสงไฟ. (ป.).