ผลการค้นหา

คน

หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.

ปละ

หมายถึง[ปฺละ] ก. ปล่อย, ละทิ้ง, ละเลย, มักใช้เข้าคู่กับคำ ปล่อย เป็น ปล่อยปละ. ว. เรียกควายที่เจ้าของปล่อยให้เที่ยวไปตามลำพังว่า ควายปละ.

ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า

หมายถึง(สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.

ไขน้ำ

หมายถึงก. ปล่อยนํ้าที่ขังอยู่ให้ไหล เช่น ไขนํ้าเข้านา.

ลางเนื้อชอบลางยา

หมายถึงน. ยาอย่างเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง; (สำ) ของสิ่งเดียวกัน ถูกกับคนหนึ่ง แต่ไม่ถูกกับอีกคนหนึ่ง.

สพาบ

หมายถึง[สะ-] ว. พังพาบ เช่น ก็มาให้มึงล้มสพาบ. (ม. คำหลวง ชูชก). (ข.).

อิษฏ์

หมายถึงน. การบูชา, เครื่องสักการบูชา. (ส.).

กัดติด,กัดไม่ปล่อย

หมายถึงก. ติดตามอย่างไม่ละวาง, ทำงานเรื่องใดเรื่องหนึ่งอย่างจริงจัง เช่น เขาทำงานแบบกัดไม่ปล่อย.

ทิ้งท้าย

หมายถึงก. ปล่อยทีเด็ดตอนลงท้าย.

ละวาง

หมายถึงก. ปล่อยวาง เช่น ละวางกิเลส.

ตัดหางปล่อยวัด

หมายถึง(สำ) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้อง ไม่เอาเป็นธุระอีกต่อไป.

นรชาติ

หมายถึงน. คน, หมู่คน.