ผลการค้นหา

พอฟัด,พอฟัดพอเหวี่ยง

หมายถึงก. พอสู้กันได้ เช่น เขามีฝีมือพอฟัดพอเหวี่ยงกัน, พอวัดพอเหวี่ยง ก็ว่า.

ฟุ้งเฟ้อ

หมายถึงว. คะนอง, ได้ใจ, เห่อเหิม; ใช้จ่ายเกินควรเกินฐานะ, ใช้จ่ายในสิ่งที่ไม่สมควร.

เหลือบ่ากว่าแรง

หมายถึงว. เกินความสามารถที่จะทำได้, เกินกำลัง.

บันยะบันยัง

หมายถึงว. พอสัณฐานประมาณ, พอสมควร.

เสียเวลา

หมายถึงก. ใช้เวลาหมดไป เช่น วันหนึ่ง ๆ เขาเสียเวลาคอยรถประจำทางเป็นชั่วโมง, โดยปริยายหมายความว่า หมดเวลาไปโดยไม่ได้ประโยชน์คุ้ม เช่น หนังสือเล่มนี้เสียเวลาอ่าน.

อรุโณทัย

หมายถึงน. เวลาตั้งขึ้นแห่งอรุณ, เวลาพระอาทิตย์เพิ่งขึ้น, เวลาเช้าตรู่, ใช้ว่า อโณทัย ก็มี. (ป.).

โพล้เพล้

หมายถึงน. เวลาพลบคํ่า, เวลาจวนคํ่า, เวลาเข้าไต้เข้าไฟ, เพล้โพล้ ก็ว่า, ใช้ว่า พี้โพ้ ก็มี.

หัวที

หมายถึงน. เวลาแรก, เวลาที่เริ่มทำ, เวลาลงมือ.

พอควร

หมายถึงว. พอสมควร.

วัดวา

หมายถึงก. พอเท่า ๆ กัน, พอเสมอกัน เช่น พี่น้องสองคนนี้สวยพอวัดวากันได้.

ล่วงคำ

หมายถึงก. เกินคำสั่ง.

วัดแดด

หมายถึงก. สอบเวลาโดยอาศัยเงาแดดและสถานที่เป็นหลัก เช่นพอแดดถึงนอกชานก็เป็นเวลา ๘.๐๐ น.