ผลการค้นหา

ขาดตอน

หมายถึงก. ขาดระยะกัน, ไม่ติดต่อกัน.

สะพายแล่ง

หมายถึงว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดสะพายแล่ง, ตะพายแล่ง ก็ว่า.

คำแหง

หมายถึง[-แหงฺ] ว. กำแหง, แข็งแรง, กล้าแข็ง, เข้มแข็ง.

เหี่ยวแห้ง

หมายถึงว. เหี่ยวแล้วค่อย ๆ แห้งไป เช่น ใบไม้เหี่ยวแห้ง. ก. ขาดความสดชื่นเพราะหดหู่ใจ เช่น จิตใจเหี่ยวแห้ง, แห้งเหี่ยว ก็ว่า.

ตะพายแล่ง

หมายถึงว. ลักษณะที่ถูกฟันขาดเฉียงบ่า เรียกว่า ขาดตะพายแล่ง, สะพายแล่ง ก็ว่า.

กำลัง

หมายถึงน. แรง, สิ่งที่ทำให้เกิดอำนาจความเข้มแข็ง.

ภูมิธรรม

หมายถึง[พูมทำ] น. พื้นจิตใจที่มีคุณธรรม.

หัวหายตะพายขาด

หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ชอบเที่ยวเตลิดไปไม่อยู่ติดบ้าน บางทีก็ไม่กลับบ้านเลย คล้ายวัวควายที่เชือกตะพายขาดเที่ยวเตลิดไป.

บ้านแตกสาแหรกขาด

หมายถึง(สำ) น. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมืองอย่างร้ายแรงถึงทำให้ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกัน.

บุ่มบ่าม

หมายถึงว. ที่ขาดความยับยั้งไม่เกรงใจใคร.

เผื่อขาดเผื่อเหลือ,เผื่อเหลือเผื่อขาด

หมายถึงว. ที่เตรียมไว้เผื่อขาดหรือไม่พอ.

ย่อท้อ

หมายถึงก. ไม่คิดสู้เพราะขาดกำลังใจ.