ตัวกรองผลการค้นหา
ประแปร้น
หมายถึง[ปฺระแปฺร้น] ว. เสียงอย่างเสียงช้างร้อง, เสียงที่แผดออก.
ปึง
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้น.
ปุก
หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงตำข้าว.
วี้ด
ปี๊ด
ปุ
ปุ๋ม
แป๋ง
กุบกับ
หึ ๆ
เส้นเสียง
หมายถึงน. แผ่นเอ็นบาง ๆ ที่อยู่ในกล่องเสียง เป็นส่วนสำคัญในการเปล่งเสียง.
เสียงดี
หมายถึงน. เสียงเพราะ; โดยปริยายหมายถึงคะแนนเสียงหนาแน่น เช่น เขาเป็นนักการเมืองที่มีคนนิยมมาก ลงสมัครรับเลือกตั้งแต่ละครั้งมีเสียงดีเสมอ.