ผลการค้นหา

อภิมุข

หมายถึงน. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป, ตรงหน้า. (ป., ส.).

ระลอก

หมายถึงน. คลื่นขนาดเล็ก. (ข. รลก).

เลอสรวง

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองสวรรค์.

เลอหล้า

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ครองโลก.

จัตุสดมภ์

หมายถึง[จัดตุสะดม] น. จตุสดมภ์, วิธีจัดระเบียบราชการบริหารส่วนกลางในสมัยโบราณโดยตั้งกรมหรือกระทรวงใหญ่ขึ้น ๔ กรม คือ กรมเมือง กรมวัง กรมคลัง กรมนา มีเสนาบดีเจ้ากระทรวงว่าการในแต่ละกรมนั้น รวมเรียกว่า จัตุสดมภ์ ซึ่งแปลว่า หลัก ๔. (ป. จตุ = สี่ + ส. สฺตมฺภ = หลัก หมายความว่า หลัก ๔).

เลอภพ

หมายถึง(วรรณ) น. ผู้ปกครองภพ.

สุรบดี

หมายถึงน. พระอินทร์. (ส. สุรปติ).

บุษบากร

หมายถึงว. อันเต็มไปด้วยดอกไม้. (ส. ปุษฺปากร).

ตระโมจ

หมายถึง[ตฺระโหฺมด] ว. ว้าเหว่, เปลี่ยวใจ, โดดเดี่ยว. (ข. สฺรโมจ).

กวยจี๊

หมายถึงน. เมล็ดแตงโมต้มแล้วตากให้แห้ง ใช้ขบเคี้ยว. (จ).

เจ่ง,เจ่ง,เจ้ง

หมายถึงน. เครื่องดนตรีจีนชนิดหนึ่ง มีสายสำหรับดีด คล้ายจะเข้. (จ. ว่า เจ็ง).

เฮง

หมายถึง(ปาก) ว. โชคดี, เคราะห์ดี. (จ. เฮง ว่า โชคดี).