ตัวกรองผลการค้นหา
สายเหา
หมายถึงน. สายเชือกหรือหนังที่รั้งอานหรือเบาะม้า แล้วมาโยงกับโคนหางม้า.
ตาน
หมายถึงน. ชื่อโรคชนิดหนึ่งมักเป็นแก่เด็ก ๆ.
ออด,ออด,ออด ๆ
หมายถึงว. ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น); เสียงดังเช่นเสียงของแข็ง ๆ เสียดสีกัน.
เอียด
หมายถึงว. เล็ก.
ลูกดิ่ง
หมายถึงน. โลหะตันรูปทรงกรวยติดที่ปลายสายเชือกใช้วัดความลึกของนํ้า ตรวจสอบเสาหรือกำแพงเป็นต้นว่าอยู่ในแนวดิ่งหรือไม่; ตะกั่วก้อนเล็ก ๆ รูปทรงกรวย ใช้ถ่วงสายเบ็ดสำหรับตกกุ้ง; ตะกั่วก้อนกลม ๆ เจาะรูผูกไว้ที่ปลายทั้ง ๒ ข้าง ใช้แกว่งหรือเหวี่ยงเป็นอาวุธ; ตะกั่วหรือเหล็กเป็นต้นที่ผูกกับสายเชือกเป็นคู่สกัดหัวท้ายดอกจำปาของว่าวจุฬา.
สูนุ
หมายถึง(แบบ) น. ลูก, ลูกเล็ก ๆ, เด็ก. (ป., ส.).
ฝีหัวขาด
หมายถึงน. ชื่อฝีชนิดหนึ่ง เมื่อแรกขึ้นเป็นตุ่มเล็ก ๆ แล้วจึงเป็นฝี.
กะรุ่งกะริ่ง
หมายถึงว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย.
ติ่ง
หมายถึงน. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ร้องงอแง
หมายถึงก. ร้องอ้อน (ใช้แก่เด็กเล็ก ๆ).
บาหลี
หมายถึง[-หฺลี] น. ห้องเล็ก ๆ ที่อยู่ท้ายเรือสำเภา.
แหม่
หมายถึง[แหฺม่] ว. เสียงขู่เด็กเล็ก ๆ ให้กลัว.