ตัวกรองผลการค้นหา
แตกร้าว
หมายถึงก. บาดหมางหรือผิดใจกันจนติดต่อคบหากันอย่างเดิมไม่ได้.
ขี้เกลือ
หมายถึงน. คราบเหงื่อที่แห้งกรังจนขึ้นขาว.
เคยปาก
หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.
ที่วัด
หมายถึง(กฎ) น. ที่ซึ่งตั้งวัดตลอดจนเขตของวัด.
บ่มนิสัย
หมายถึงก. อบรมให้มีการประพฤติปฏิบัติในทางที่ดีจนเป็นนิสัย.
ปลาหมอตายเพราะปาก
หมายถึง(สำ) น. คนที่พูดพล่อยจนได้รับอันตราย.
หัวสูง
หมายถึงว. มีรสนิยมสูงจนเกินตัว; (ปาก) เย่อหยิ่ง.
หูดับตับไหม้
หมายถึงว. ลักษณะเสียงที่ดังมากจนกลบเสียงอื่น.
อั้นตู้,อั้นอ้น
หมายถึงว. นิ่งอึ้ง, อํ้าอึ้ง, จนปัญญา, คิดไม่ออก.
แล่เนื้อเถือหนัง
หมายถึงก. บีบบังคับเอาทรัพย์สินจนอีกฝ่ายหนึ่งยากแค้น.
เปียกปอน
หมายถึงก. เปียกมาก เช่น ถูกสาดน้ำจนเปียกปอน.
พะวักพะวน
หมายถึงก. ห่วงเรื่องต่าง ๆ จนวุ่นวายใจ.