ผลการค้นหา

ปาณิดล

หมายถึงน. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).

กำปั้น

หมายถึงน. มือที่กำเข้าให้แน่นเพื่อจะทุบเป็นต้น.

คุ้ย

หมายถึงก. ใช้มือ เท้า หรือสิ่งอื่นตะกุยขึ้นมา.

ลูกล้อ

หมายถึงน. วิธีบรรเลงทำนองอย่างหนึ่ง แบ่งเครื่องดนตรีเป็น ๒ พวก โดยผลัดกันบรรเลงคนละที เมื่อพวกหน้าบรรเลงเป็นทำนองอย่างใด พวกหลังก็จะบรรเลงเป็นทำนองซํ้าอย่างเดียวกัน และทำนองที่ผลัดกันบรรเลงนี้ไม่บังคับว่าจะสั้นยาวเท่าใดหรือจะมีเพียงพยางค์เดียวก็ได้.

รุกขชาติ

หมายถึงน. ต้นไม้, หมู่ไม้.

ฉลองได

หมายถึง(ราชา) น. ไม้เกาหลัง.

ประตูลม

หมายถึงน. เรียกอวัยวะส่วนที่อยู่ระหว่างนิ้วมือนิ้วเท้า.

ฟายน้ำตา

หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.

กำหมัด

หมายถึงน. มือที่กำเข้าให้แน่นเพื่อจะชกหรือต่อย.

ตะกุย

หมายถึงก. เอามือหรือเท้าเป็นต้นคุ้ยหรือข่วน.

ดิ้ว

หมายถึงน. หวายหรือไม้วงกลมสำหรับเสียบซี่กรงนก; ชื่อไม้อันเล็กประมาณเท่านิ้วมือ สำหรับเอาหวายผูกตรึงเข้ากับเซ็นฝาไม้ไผ่; ไม้ถือมีลักษณะแบนหนา ยาวราวศอกหนึ่ง ที่พวกนักเลงถือ.

มาลัยชายเดียว

หมายถึงน. มาลัยที่มีอุบะห้อยชายเพียงพวงเดียว, มาลัยมือ มาลัยข้อมือ หรือ มาลัยเปีย ก็เรียก.