ตัวกรองผลการค้นหา
เซซัง
หมายถึงว. อาการที่เดินซวนเซไปไม่ตรงเหมือนคนเจ็บหรือคนไร้ที่พึ่ง.
ขุนนางใช่พ่อแม่ หินแง่ใช่ตายาย
หมายถึง(สำ) ถ้าไม่ใช่ พ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยายของตน ก็ไม่ควรไว้วางใจใคร, ทำนองเดียวกับภาษิตที่ว่า อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน จะจนใจเอง.
หูป่าตาเถื่อน
หมายถึงว. รู้ไม่ทันเหตุการณ์เพราะอยู่ห่างไกลหรือไม่สนใจเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า ไม่รู้ขนบธรรมเนียมว่าควรปฏิบัติอย่างไรเพราะไม่ได้รับการอบรม เช่นคนสามัญเดินบนลาดพระบาท.
เห็นแก่หน้า
หมายถึงก. ลำเอียงในบุคคล, มุ่งเฉพาะคน.
อันธพาล
หมายถึงน. คนเกะกะระราน. (ป.).
ลูกสมุน
หมายถึง(ปาก) น. บริวาร, คนอยู่ในบังคับ.
มิตภาณี
หมายถึงน. คนพูดพอประมาณ. (ป.).
ลาวก
หมายถึงน. คนเกี่ยวข้าว. (ป., ส.).
ไพร่พล
หมายถึงน. กำลังทหาร, กำลังคน.
มังส,มังส-,มังสะ,มางสะ
หมายถึงน. เนื้อของคนและสัตว์. (ป.).
ขาตะเกียบ
หมายถึงน. ขาคนที่ลีบเล็ก.
งัวเงีย
หมายถึงก. อาการที่คนแรกตื่นยังง่วงอยู่.