ค้นเจอ 2,387 รายการ

เพริศ

หมายถึง[เพฺริด] ว. งาม, ดียิ่ง.

แง่

หมายถึง(โบ) น. ตัว เช่น แต่งแง่. (จารึกสยาม), มิแต่งแง่ให้แม่ชม มิหวีผมให้แม่เชย. (ลอ).

สำอาง

หมายถึงน. เครื่องแป้งเครื่องหอม เรียกว่า เครื่องสำอาง, ปัจจุบันหมายถึง สิ่งเสริมแต่งหรือบำรุงใบหน้า ผิวพรรณ ผม เป็นต้นให้ดูงาม เช่น แป้ง ลิปสติก ดินสอเขียนคิ้ว, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสำอาง. ว. ที่ทำให้งามสะอาดหมดจด, งามสะอาดหมดจด, งามกรีดกรายหยิบหย่ง เช่น เขาเป็นหนุ่มสำอางท่าทางกรีดกราย.

วิภูษิต

หมายถึงว. แต่งแล้ว, ประดับแล้ว. (ส.; ป. วิภูสิต).

วัลลภ

หมายถึง[วันลบ] น. คนสนิท, ผู้ชอบพอ, คนโปรด, คนรัก. (ป., ส.).

รุจิเรข

หมายถึง[รุจิเรก] ว. มีลายงาม, มีลายสุกใส.

นางงาม

หมายถึงน. หญิงสาวที่ชนะการประกวดความงาม.

บรรยง

หมายถึง[บัน-] ก. ทำให้งาม, ทำให้ดี.

กุ๊ย

หมายถึงน. คนเลว, คนโซ. (จ. กุ๊ย ว่า ผี).

คอหยัก ๆ สักแต่ว่าคน

หมายถึง(สำ) น. คนที่ประพฤติตัวไม่สมศักดิ์ศรีของความเป็นคน.

หมาขี้ไม่มีใครยกหาง

หมายถึง(สำ) น. คนที่ชอบยกตัวเอง, คนโอ้อวด.

ตระสัก

หมายถึง[ตฺระ-] (กลอน) ว. งามสง่า; ไพเราะ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ