ผลการค้นหา

ปาณนาศ

หมายถึงน. ความตาย. (ส. ปฺราณนาศ).

ปริมัท

หมายถึง[ปะริมัด] ก. นวด, บีบ, ขยำ. (ป.; ส. ปริมรฺทน, ปริมรฺท).

ประ,ประ-,ประ-

หมายถึง[ปฺระ] ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร เช่น ประทม เป็น บรรทม.

บริบูรณ์

หมายถึง[บอริบูน] ก. ครบถ้วน, เต็มที่, เต็มเปี่ยม. (ส. ปริปูรฺณ; ป. ปริปุณฺณ).

ปริ,ปริ-,ปริ-

หมายถึง[ปะริ-] เป็นอุปสรรคในภาษาบาลีและสันสกฤต, ใช้นำหน้าศัพท์อื่นแปลว่า รอบ เช่น ปริมณฑล.

ปาฏิบุคลิก

หมายถึง[-บุกคะลิก] (แบบ) ว. เฉพาะบุคคล, ไม่ทั่วไป. (ป. ปาฏิปุคฺคลิก).

อัประมาณ

หมายถึง[อับปฺระ-] ว. กำหนดจำนวนไม่ได้, จำกัดไม่ได้; น่าอับอาย เช่น ย่อยยับอัประมาณ; อประมาณ ก็ว่า. (ส.; ป. อปฺปมาณ).

ผิดก

หมายถึง[ผิ-ดก] ว. มั่งคั่ง, ผึ่งผาย. (ป. ผีตก; ส. สฺผีตก).

ทูษก

หมายถึง[ทู-สก] (แบบ) น. ผู้ประทุษร้าย. (ส.; ป. ทูสก).

กรรษก

หมายถึง[กัดสก] (แบบ) น. ชาวนา. (ส. กรฺษก; ป.กสฺสก).

ลูกขุน

หมายถึง(โบ) น. ลูกขุน ณ ศาลหลวง.

ก

หมายถึงพยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.