ผลการค้นหา

รอด

หมายถึงน. ไม้ที่สอดรูเสาทั้งคู่สำหรับรับกระดานพื้นเรือน.

ลงไม้

หมายถึงก. เฆี่ยนด้วยไม้; เอาไปใส่คาหรือใส่ขื่อไว้.

ไม้

หมายถึงน. คำรวมเรียกพืชทั่วไป โดยปรกติมีราก ลำต้น กิ่ง ก้าน และใบ, เรียกเนื้อของต้นไม้ที่ใช้ทำสิ่งของต่าง ๆ มีลักษณะเป็นท่อน แผ่น หรือดุ้น เป็นต้น, คำประกอบหน้าสิ่งของบางอย่างที่มีลักษณะยาวซึ่งทำด้วยไม้หรือเดิมทำด้วยไม้ เช่น ไม้กวาด ไม้พาย ไม้เท้า ไม้จิ้มฟัน, คำนำหน้าบอกประเภทต้นไม้ เช่น ไม้ยาง ไม้ดำ ไม้แดง, ท่ารำและท่าตีกระบี่กระบองท่าหนึ่ง ๆ เรียกว่า ไม้หนึ่ง ๆ, โดยปริยายหมายความว่า ท่าที เช่น เขาจะมาไม้ไหน, ลักษณนามเรียกของเช่นปลาย่างที่เสียบไม้เรียงเป็นตับว่า ปลาไม้หนึ่ง ปลา ๒ ไม้, เรียกผ้าที่ม้วนโดยมีไม้อยู่ข้างในว่า ผ้าไม้หนึ่ง ผ้า ๒ ไม้; เรียกลักษณะของสถาปัตยกรรมและศิลปกรรมไทยที่ย่อตรงมุมของฐาน แท่น เสา หรือเครื่องยอด เป็นมุมเล็ก ๆ มุมละ ๓ มุม รวม ๔ มุมใหญ่ ได้ ๑๒ มุมเล็ก ว่า ย่อไม้สิบสอง หรือ ย่อมุมไม้สิบสอง แม้ย่อมากกว่ามุมละ ๓ ก็ยังเรียกว่า ย่อไม้สิบสอง หรือ ย่อมุมไม้สิบสอง.

ไม้

หมายถึงน. ชื่อเครื่องหมายกำกับตัวอักษร เพื่อบอกระดับเสียง เช่น ๋ เรียกว่า ไม้จัตวา, เพื่อบอกชนิดสระ เช่น ไ เรียกว่า ไม้มลาย, เพื่อให้อ่านซํ้า คือ ๆ เรียกว่า ไม้ยมก, หรือเพื่อไม่ให้ออกเสียงอ่าน คือ ์ เรียกว่า ไม้ทัณฑฆาต.

กระดานเลียบ

หมายถึงน. ไม้กระดานแผ่นเดียวที่ปูไว้หน้าเรือน สำหรับนั่งหรือวางสิ่งของต่าง ๆ, กราบเรือส่วนที่เป็นไม้กระดานที่ติดตรงแคมเรือไปตามแนวนอนสำหรับเดิน.

ตง

หมายถึงน. ไม้เครื่องเรือนที่วางบนรอดหรือคานสำหรับรองพื้นกระดานหรือฟาก.

ถีบกระดาน

หมายถึงก. อาการที่นั่งบนกระดานแล้วเอาเท้าถีบเลนให้กระดานแล่นไป.

แนวเรือ

หมายถึงน. รอยต่อของกระดานเรือที่เห็นเป็นทางยาวไป.

แป้น

หมายถึงน. กระดานที่มักมีรูปกลมแบน, ไม้ฐานสำหรับปั้นหม้อ, ไม้กระดานที่ติดไว้บนหัวเสา; ไม้สำหรับสอยผลไม้ชนิดหนึ่ง; เหล็กที่เจาะเป็นรูสำหรับชักลวด.

สะพานโป๊ะ

หมายถึงน. สะพานที่ทอดจากฝั่งไปที่โป๊ะเรือ ทำด้วยไม้กระดานเป็นต้น มีไม้ตอกประกับทางด้านขวางสำหรับเดิน.

ลูกปะกน

หมายถึงน.ไม้ลูกสกัดฝาเรือนสำหรับเอากระดานกรุ, ปะกน ก็เรียก.

พรึง

หมายถึงน. ไม้กระดานหน้าใหญ่ตั้งอยู่บนหัวรอด รัดรอบเสาทั้ง ๔ ด้าน.