ผลการค้นหา

ฟอง

หมายถึงน. ไข่ เช่น ไก่ตกฟอง; ลักษณนามใช้เรียกไข่เป็ดหรือไข่ไก่เป็นต้น เช่น ไข่ฟองหนึ่ง ไข่ ๒ ฟอง.

เน่าไฟ

หมายถึงว. อาการที่ของเสียเพราะต้มไม่ถูกวิธี เช่น ต้มข้าวต้มมัดไม่สุก.

ไข่ยัดไส้

หมายถึงน. ไข่กรอกในกระทะให้บาง แล้วห่อไส้หมูสับผัดน้ำมันให้สุก ปรุงรสเค็มหวาน.

ฟัก

หมายถึงก. กกไข่ให้เป็นตัว, ทำให้ไข่อบอุ่นเพื่อให้เป็นตัว.

ไข่หวาน

หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่งทำโดยต่อยไข่ใส่ลงในนํ้าเชื่อมร้อน ๆ แล้วต้มให้สุก มักใส่ขิงด้วย.

ไข่ข้าว

หมายถึงน. ไข่ที่ฟักไม่เป็นตัวต้มแล้วแข็งและเหนียวผิดปรกติ; ไข่ปอกที่เสียบไม้ปักไว้บนยอดบายศรี, ไข่ขวัญ ก็เรียก. (ดู ขวัญ).

ตกฟอง

หมายถึงก. ออกไข่ เช่น ไก่ตกฟอง.

ไข่ลูกยอด

หมายถึงน. ไข่งูที่อยู่บนยอดกลางกองไข่, ไข่ขวัญ ก็เรียก.

ไข่ลูกเขย

หมายถึงน. อาหารของคาวทำด้วยไข่ต้มทั้งลูก ปอกเปลือกแล้วทอดนํ้ามัน เคล้ากับนํ้าตาลนํ้าปลาที่เคี่ยวจนงวด, (โบ) ไข่ญี่ปุ่น.

ไข่ลม

หมายถึงน. ไข่ที่ไม่มีเชื้อตัวผู้ผสม.

ไข่ขาง

หมายถึงน. ไข่แมลงวัน. (ดู ขาง).

ไข่ตายโคม

หมายถึงน. ไข่ที่ตัวตายในระหว่างฟัก.