ผลการค้นหา

แบน

หมายถึงว. มีลักษณะแผ่ราบออกไป เช่น ถูกเหยียบเสียแบน; ไม่ป่อง, ไม่นูน, เช่น เรือท้องแบน, แฟบ เช่น จมูกแบน ยางแบน.

เสื่อลำแพน

หมายถึงน. เครื่องจักสานชนิดหนึ่ง มักสานด้วยตอกไม้ไผ่เส้นใหญ่ ๆ แบน ๆ ซึ่งเรียกว่า ตอกปื้น ที่ทำด้วยหวายหรือเส้นใยเปลือกไม้ก็มี ใช้ปูหรือทำเป็นแผงใช้กั้นหรือกรุเป็นฝาเรือนเป็นต้น.

แปบ

หมายถึงว. แบน.

ถั่วแปบช้าง

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาชนิด Afgekia sericea Craib ในวงศ์ Leguminosae พบทางภาคอีสาน ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อยหลายใบ ด้านล่างของใบมีขนสีขาวเป็นมันเลื่อม ดอกเป็นช่อตั้ง สีชมพู ฝักสั้นป้อม แบน ปลูกเป็นไม้ประดับตามบ้าน.

แปล้

หมายถึงแบนราบ

แป๊ดแป๋

หมายถึงว. มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคำ แบนแป๊ดแป๋, แต๊ดแต๋ ก็ว่า.

แต๊ดแต๋

หมายถึงว. มีลักษณะแบนราบเพราะถูกกดถูกเหยียบเป็นต้น ในคำว่า แบนแต๊ดแต๋, แป๊ดแป๋ ก็ว่า.

แป้น

หมายถึงว. กลมแบนอย่างลูกจัน.

ท้องลาน

หมายถึงว. มีรูปแบน ๆ เหมือนท้องแห่งลาน อย่างรูปคันกระสุนที่เหลาแบน ๆ.

บี้แบน

หมายถึงว. แบนจนผิดรูปผิดร่างเพราะถูกกดหรือทับ.

ป้าบ,ป๊าบ

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงตีด้วยไม้แบน ๆ.

ต้ำผาง

หมายถึงว. เสียงดังของวัตถุแบน ๆ ที่ตกลงหรือกระทบกัน.