ผลการค้นหา

แตก

หมายถึงก. แยกออกจากส่วนรวม เช่น แก้วแตก ชามแตก, ทำให้แยกออกจากส่วนรวม เช่น แตกสามัคคี แตกหมู่คณะ; คุมหรือควบคุมไว้ไม่อยู่ เช่น แตกฝูง ไฟธาตุแตก ใจแตก ตบะแตก; ปะทุ เช่น ถ่านแตก; ผลิ เช่น แตกกิ่งก้าน แตกใบอ่อน แตกหน่อ; ไหลออกมาเอง เช่น เหงื่อแตก เยี่ยวแตก ขี้แตก; มีรอยแยก, แยกออกเป็นรอย, เช่น กำแพงแตก หน้าขนมแตก; เรียกผู้อ่านหนังสือออกคล่องว่า อ่านหนังสือแตก, เรียกเสียงห้าวเมื่อเริ่มเป็นหนุ่มว่า เสียงแตก, เรียกอาการที่พูดจนแสบคอหรือตะโกนดังจนสุดเสียงว่า พูดจนคอแตก ตะโกนจนคอแตก.

แตกดับ

หมายถึงก. ตาย.

แตกตื่น

หมายถึงก. แห่กันไปด้วยความตื่นเต้น ตกอกตกใจ หรืออยากรู้อยากเห็น เป็นต้น.

แตกระแหง

หมายถึงก. แตกเป็นร่อง ๆ เช่น ดินแตกระแหง.

แตกร้าว

หมายถึงก. บาดหมางหรือผิดใจกันจนติดต่อคบหากันอย่างเดิมไม่ได้.

แตกเงิน

หมายถึงก. เอาเงินตราหน่วยใหญ่ไปแลกเป็นเงินปลีกหรือหน่วยย่อย.

แตกต่าง

หมายถึงก. ไม่เหมือนกัน, ผิดกัน.

แตกแถว

หมายถึงก. แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.

แตกทัพ

หมายถึงก. แตกกระจัดกระจายไปจากกองทัพ, พ่ายแพ้.

แตกมัน

หมายถึงก. อาการที่มันของกะทิลอยขึ้นในเวลาเคี่ยว ในความว่า เคี่ยวกะทิแตกมัน.