ผลการค้นหา

ละเบ็ง

หมายถึงว. ดัง, ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด, ระเบ็ง ก็ว่า.

ฉุบ

หมายถึงว. อาการที่แทงเข้าไปโดยเร็ว เช่น เขาใช้เหล็กแหลมแทงฉุบเข้าไป.

นอกจาก

หมายถึงบ. เว้นเสียแต่.

มะมี่

หมายถึง(กลอน) ก. มี่, อึงมี่, เอิกเกริก, แซ่, อึกทึก.

ขรม

หมายถึง[ขะหฺรม] ว. เอ็ดอึง, แซ่, (ใช้แก่เสียง).

หยุบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ขึ้น ๆ ลง ๆ เช่น นกเด้าลมทำหางหยุบ ๆ.

งาบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่อ้าปากแล้วหุบปาก, อาการที่หายใจทางปาก (เป็นอาการของคนและสัตว์ที่เหนื่อยหอบหรือใกล้จะตาย), พะงาบ พะงาบ ๆ ปะงาบ หรือ ปะงาบ ๆ ก็ว่า. [ไทยขาว งาบ ว่า อ้า, งาบสบ ว่า อ้าปาก (เพื่อหายใจ)].

ดุบ ๆ

หมายถึงว. เต้นตุบ ๆ, กระดุบ ๆ ก็ว่า.

กระดุบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เต้นตุบ ๆ อย่างเนื้อเต้น, ดุบ ๆ ก็ว่า; อาการที่เคลื่อนที่ไปอย่างช้า ๆ เช่น เด็กคลานกระดุบ ๆ.

ตุบ ๆ

หมายถึงว. อาการที่ชีพจรเป็นต้นเต้นเป็นระยะ ๆ.

กรวบ,กร๊วบ

หมายถึง[กฺรวบ, กฺร๊วบ] ว. เสียงดังเช่นเคี้ยวถูกของแข็ง.

กะอูบ

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ผอบ เช่น จึงแก้เอาเสื้อและผ้าคาดศีรษะใส่ในกระอูบคำ. (ประชุมพงศ. ๑๐).