ผลการค้นหา

หาเหาใส่หัว

หมายถึง(สำ) ก. รนหาเรื่องเดือดร้อนรำคาญมาใส่ตน.

ประแกก

หมายถึงก. แตกร้าวกัน, วิวาทกัน. (ข. ปฺรแกก ว่า เถียงกัน).

กรัน

หมายถึง[กฺรัน] ว. เล็ก, แคระ, เช่น กรวดกรันขราราย. (สุธน).

ตะแก,ตะแก่

หมายถึงน. ตัวแก เช่น ตะแก่เสียจริตผิดแล้วเหวย. (สังข์ทอง).

จ้อน

หมายถึงว. แคระ, เล็ก, แกร็น; เฟ็ด, หด, สั้น, ถลกขึ้นสูง, เช่น นุ่งผ้าจ้อน.

พารณ,พารณะ

หมายถึง[พารน, พาระนะ] น. ช้าง. (ป., ส. วารณ).

ไหรณย์

หมายถึง[-รน] น. เงิน. ว. เป็นทอง, ทำด้วยทอง; เป็นเงิน, ทำด้วยเงิน. (ส. ไหรณฺย).

ขทิง

หมายถึง[ขะ-] (โบ) น. กระดิ่ง, กระดึง, เช่น ขทิงทอง รนนทดโยง ลยวแล่ง. (กำสรวล).

ตองตอย

หมายถึงว. ซอมซ่อ (มักใช้แก่การแต่งกาย), กรองกรอย ก็ว่า; (โบ) แคระ, ไม่สมประกอบ, ไม่สมบูรณ์, (ใช้แก่ต้นไม้ที่ไม่เจริญสมอายุ).

เก่น

หมายถึงก. เข่น, หนัก, แรง, เร่ง, เช่น ตาแกก็มุมุ่นมุ่งเขม้น ถ่อกายเก่นตะเกียกเดิน. (ม. ร่ายยาว กุมาร).

เจ้าไทย

หมายถึง(โบ) น. พระสงฆ์; เจ้านายชั้นผู้ใหญ่; เขียนเป็น เจาไท ก็มี เช่น พ๋องเผ่าพรรนอนนเหงาเจาไทอนนไปสู. (จารึกวัดช้างล้อม).

อาลปน์,อาลปนะ

หมายถึง[อาลบ, อาละปะนะ] น. การพูด, การสนทนา, การเรียก, การทักทาย; ในไวยากรณ์ หมายถึง คำที่ใช้เรียกหรือทักทายผู้ที่ตนจะพูดด้วย เช่น “นายแดง แกจะไปไหน” คำ “นายแดง” เป็นอาลปนะ. (ป., ส.).