ค้นเจอ 1,383 รายการ

ต้น

หมายถึงน. ลำของต้นไม้, เป็นชื่อรวมทั่วไปของต้นไม้และพืชผักต่าง ๆ เช่น ต้นมะขาม ต้นสัก ต้นหญ้า ต้นผักชี ต้นข้าว, ลักษณนามว่า ต้น เช่น มะม่วงต้นหนึ่ง ผักชี ๒ ต้น; เรียกผู้ที่นับกันว่าเป็นผู้เริ่มต้นวงศ์สกุลว่า ต้นวงศ์ ต้นสกุล; (ถิ่น-ปักษ์ใต้) คำนำหน้าชื่อพระภิกษุสามัญ; เบื้องต้นของสิ่งที่มีลักษณะกลมยาว เช่น ต้นขา ต้นแขน; ตอนแรก ๆ เช่น ต้นสัปดาห์ ต้นเดือน ต้นปี; ใช้ประกอบหน้าคำอื่น แปลว่า ผู้ที่ได้รับความไว้วางใจให้มีหน้าที่รักษาสิ่งของหรือทำกิจการประจำ เช่น ต้นกุญแจ ต้นห้อง; ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า ต้น เช่น ต้นเพลงฉิ่ง ต้นเพลงยาว ต้นเพลงรำ. (ดึกดำบรรพ์). ว. แรก เช่น หน้าต้น; แรกเริ่ม เช่น แต่ต้น; เนื่องในพระเจ้าแผ่นดิน เช่น ประพาสต้น กฐินต้น ช้างต้น ม้าต้น.

สะการะ

หมายถึงน. ดอกไม้. (ช.).

กุสุมา

หมายถึง(แบบ) น. ดอกไม้. (ป.).

กุสุมาลย์

หมายถึง(แบบ) น. ดอกไม้. (ป.).

มาลากรรม

หมายถึงน. การช่างดอกไม้.

สุมาลี

หมายถึงน. ดอกไม้, พวงดอกไม้.

เมืองออก

หมายถึงน. เมืองที่สวามิภักดิ์ถวายดอกไม้เงินดอกไม้ทอง.

มาลย์

หมายถึง(แบบ) น. ดอกไม้, ดอกไม้ที่ร้อยเป็นพวง. (ป., ส. มาลฺย).

ผกา

หมายถึงน. ดอกไม้. (ข. ผฺกา).

บุปผวิกัติ

หมายถึงน. ดอกไม้ที่ทำให้แปลก, ดอกไม้ที่ทำให้วิจิตรต่าง ๆ. (ป.).

บุษบาคม

หมายถึงน. ฤดูดอกไม้. (ส.).

กำบัง

หมายถึงน. ช่อดอกไม้. (ช.).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ