ตัวกรองผลการค้นหา
กระทำโดยเจตนา
หมายถึง(กฎ) ก. กระทำโดยรู้สำนึกในการที่กระทำและในขณะเดียวกันผู้กระทำประสงค์ต่อผล หรือย่อมเล็งเห็นผลของการกระทำนั้น.
กายสุจริต
หมายถึง[กายยะสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ๑ การไม่ลักทรัพย์ ๑ การไม่ประพฤติผิดในกาม ๑.
ขอที,ขอเสียที
หมายถึงก. ห้ามเชิงขอร้อง, ขอให้ละเว้นการกระทำ.
แตกแถว
หมายถึงก. แยกตัวออกจากพวกด้วยการกระทำหรือด้วยความคิด.
พลั้งปากเสียศีล พลั้งตีนตกต้นไม้
หมายถึง(สำ) ก. พูดหรือทำอะไรโดยไม่ระมัดระวังย่อมเกิดความเสียหาย.
สุจริตใจ
หมายถึงว. บริสุทธิ์ใจ, จริงใจ, เช่น เขาช่วยเหลือเด็กคนนั้นด้วยความสุจริตใจ ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน.
มโนสุจริต
หมายถึง[มะโนสุดจะหฺริด] น. ความประพฤติชอบทางใจ มี ๓ อย่าง ได้แก่ ความไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่น ๑ ความไม่พยาบาท ๑ ความเห็นถูกตามทำนองคลองธรรม ๑.
วจีกรรม
หมายถึงน. การพูด, การกระทำทางวาจา, เช่น การกล่าวเท็จเป็นการทำผิดทางวจีกรรม. (ป. วจีกมฺม).
ย่อม
หมายถึงว. มีขนาดค่อนข้างเล็กเมื่อเปรียบเทียบกับสิ่งที่ใหญ่กว่า เช่น นี่ขนาดใหญ่ นั่นขนาดย่อม, เบา (ใช้แก่ราคา); ลดลง, หย่อน.
มโนกรรม
หมายถึงน. การกระทำทางใจ, การคิด, ความคิด. (ป. มโนกมฺม).
กล่าวขวัญ
หมายถึงก. พูดถึง, พูดออกชื่อและการกระทำของคนอื่น.
อันตกิริยา
หมายถึงน. “การกระทำซึ่งที่สุด” หมายถึง ตาย เช่น เขากระทำซึ่งอันตกิริยา. (ป.).