ผลการค้นหา

อุตตรายัน

หมายถึง[อุดตฺรา-] (ดารา) น. จุดสุดทางเหนือ เมื่อดวงอาทิตย์ปรากฏในราววันที่ ๒๒ มิถุนายน เป็นจุดในหน้าร้อน มีกลางวันยาวที่สุด เรียกว่า อุตตรายัน (summer solstice), คู่กับ ทักษิณายัน, ครีษมายัน ก็เรียก. (ป. อุตฺตร + ส. อายน).

อุโบสถกรรม

หมายถึง[อุโบสดถะกำ] น. การทำอุโบสถ. (ป. อุโปสถกมฺม).

อุเทสิกเจดีย์

หมายถึงน. เจดีย์ที่สร้างอุทิศพระพุทธเจ้า ได้แก่ พระพุทธรูป.

อุปาหนา

หมายถึง[อุปาหะนา, อุบปาหะนา] น. รองเท้า. (ป.; ส. อุปานหฺ).

อุทัช

หมายถึงว. เกิดในนํ้า. (ป., ส. อุท + ช).

อุปทม

หมายถึง[อุปะทม, อุบปะทม] น. กามโรค.

อุตราษาฒ,อุตตราอาษาฒ,อุตตราสาฬหะ

หมายถึง[อุดตะราสาด, อุดตะราอาสาด, อุดตะราสานหะ] น. ดาวฤกษ์ที่ ๒๑ มี ๕ ดวง เห็นเป็นรูปครุฑหรือช้างพัง, ดาวแตรงอน หรือ ดาวราชสีห์ตัวเมีย ก็เรียก. (ส. อุตฺตราษาฒ; ป. อุตฺตราสาฬฺห).

อุบัติ,อุบัติ-

หมายถึง[อุบัด, อุบัดติ-] น. การเกิดขึ้น, กำเนิด, การบังเกิด; รากเหง้า, เหตุ. ก. เกิด, เกิดขึ้น. (ป. อุปฺปตฺติ; ส. อุตฺปตฺติ).

อุทบาตร

หมายถึง[-บาด] น. หม้อนํ้า. (ส. อุท + ปาตฺร).

อุปัฏฐานะ

หมายถึง[อุปัด-, อุบปัด-] น. การบำรุง, การรับใช้. (ป.).

อุลโลละ

หมายถึง[อุน-] น. คลื่น; ความปั่นป่วน, ความไม่ราบคาบ. (ป., ส.).

กระเกริ่น

หมายถึง(กลอน) ว. ระบือ เช่น กระเกริ่นกระเกริกกฤษฎา. (อุเทน).