ผลการค้นหา

สะบั้น

หมายถึงว. อาการที่แยกหรือขาดจากกันอย่างเด็ดขาด เช่น สัมพันธภาพขาดสะบั้น ความรักขาดสะบั้น, โดยปริยายหมายความว่า อย่างยิ่ง, อย่างมาก, เช่น กินสะบั้น.

เรือขาดหางเสือ

หมายถึง(สำ) น. คนที่ขาดสติสัมปชัญญะ, ครอบครัวที่ขาดผู้ดูแลรับผิดชอบ, การงานที่ขาดหัวหน้า.

วิ่น

หมายถึงว. ลักษณะอาการที่หลุด ขาด หรือลุ่ยออกกะรุ่งกะริ่ง เช่น จมูกแหว่งหูวิ่นเวทนา อนิจจานิจจาเป็นน่ากลัว. (สังข์ทอง), มักใช้เข้าคู่กับคำ ขาด เป็น ขาดวิ่น เช่น เสื้อผ้าขาดวิ่น.

สายตัวแทบขาด

หมายถึง(สำ) ว. เหน็ดเหนื่อยเพราะทำงานหนักแทบไม่ได้พักผ่อน เช่น เพราะสามีตาย ภรรยาจึงต้องทำงานสายตัวแทบขาดเพื่อเลี้ยงลูก ๕ คน.

รุ่งริ่ง

หมายถึงว. ขาดออกเป็นริ้ว ๆ, ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย, เช่น เสื้อขาดรุ่งริ่ง, กะรุ่งกะริ่ง ก็ว่า.

แห้งเหี่ยว

หมายถึงก. ขาดความสดชื่น, เหี่ยวแห้ง ก็ว่า.

ฮึกฮัก

หมายถึงว. อาการไม่พอใจ, อาการขัดใจ.

ใช้เนื้อ

หมายถึงก. จ่ายให้หรือทดแทนส่วนที่ขาดไป.

ตกหล่น

หมายถึงก. ขาดตกไปโดยไม่ตั้งใจ.

เด็จ

หมายถึงก. ขาด. (ข. ฎาจ่).

เนืองนอง

หมายถึงก. หลั่งไหลไม่ขาดสาย, มีมากต่อเนื่องกันไม่ขาดสาย เช่น ทรัพย์สินเนืองนอง, นองเนือง ก็ว่า.

ปวัตนาการ

หมายถึงน. อาการที่เป็นไป.