ตัวกรองผลการค้นหา
ส
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส สัมผัส สวิส.
หมายถึงคำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.).
สหัส,สหัส-,สหัสสะ
หมายถึง[สะหัดสะ-] ว. หนึ่งพัน คือ ๑๐ ร้อย (๑,๐๐๐). (ป.; ส. สหสฺร).
วิรุธ
หมายถึงว. พิรุธ. (ป., ส.).
โศภิน,โศภี
หมายถึงว. งาม, ดี. (ส.).
โกศล
หมายถึง[-สน] ว. ฉลาด. (ส.).
วศะ
หมายถึงน. อำนาจ, การบังคับบัญชา. (ส.; ป. วส).
ลฆุจิต
หมายถึงว. มีใจเบา. (ส. ลฆุจิตฺต).
โลกย์,โลกยะ,โลกัย
หมายถึงว. ของโลก. (ส. โลกฺย).
วิวิธ
หมายถึงว. ต่าง ๆ กัน. (ป., ส.).
สุมน
หมายถึงว. ใจดี, พอใจ. (ส.).
มัญชุ
หมายถึงว. ไพเราะ. (ป., ส.).