ผลการค้นหา

พาฬมฤค

หมายถึงน. สัตว์ร้าย, สัตว์ที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร. (ป. พาฬมิค; ส. วฺยาลมฺฤค).

การเวก

หมายถึง[การะ-] น. ชื่อนกในเรื่องปรัมปรา เชื่อกันว่ามีอยู่ในป่าหิมพานต์ บินสูงเหนือเมฆ ร้องเพราะ สัตว์ทั้งหลายได้ยินก็หยุดชะงักไป.

ล่อ

หมายถึงน. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง.

กัมบน

หมายถึง[กำบน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กำบน ก็ว่า. (ป. กมฺปน). (ม. คำหลวง กุมาร, หิมพานต์).

สัตวแพทย์

หมายถึงน. หมอรักษาสัตว์.

พ่อพันธุ์

หมายถึงน. สัตว์ตัวผู้ที่ใช้ผสมพันธุ์.

มังส,มังส-,มังสะ,มางสะ

หมายถึงน. เนื้อของคนและสัตว์. (ป.).

ชีวโลก

หมายถึงน. โลกของสัตว์เป็น, ตรงข้ามกับ โลกผี; เหล่าสัตว์, มนุษยชาติ. (ส.).

วาฬมิค

หมายถึงน. พาฬมฤค, สัตว์ร้าย. (ป.).

พกุระ

หมายถึง(แบบ) น. เขาสัตว์สำหรับเป่า. (ส.).

ติดสัด

หมายถึงก. อาการสืบพันธุ์ของสัตว์ที่เป็นไปตามฤดูกาล.

จตุบท

หมายถึงน. สัตว์สี่เท้า. (ป.).