ผลการค้นหา

หัวขโมย

หมายถึงน. ผู้มีสันดานเป็นขโมย.

ริอ่าน

หมายถึงก. ริ เช่น ริอ่านเป็นขโมย.

โมษณะ

หมายถึง[-สะ-] น. การปล้น, การขโมย. (ส.).

อวหาร

หมายถึงน. การลัก, การขโมย. (ป., ส.).

ล่อมือ

หมายถึงว. ชวนให้หยิบฉวยหรือขโมย เช่น ตากผ้าไว้ข้างรั้วล่อมือขโมย.

ดีร้าย

หมายถึงว. ชะรอย, บางที, เช่น ดีร้ายของนี้จะขโมยเขามา.

บำหยัด

หมายถึงก. ประหยัด เช่น บำหยัดหยาบพึงเยงยำ. (กฤษณา).

เถน

หมายถึงน. นักบวชที่เป็นอลัชชี. (ป. เถน ว่า ขโมย).

ทวาย

หมายถึง[ทะ-] น. ชื่อยำชนิดหนึ่ง มีผักลวก เช่น ผักบุ้ง กะหลํ่าปลี ถั่วงอก ราดด้วยหัวกะทิ นํ้าพริกรสเปรี้ยว เค็ม หวาน และโรยงาคั่ว เรียกว่า ยำทวาย.

อปหาร

หมายถึง[อะปะ-] น. การปล้น, การขโมย; การเอาไป. (ป., ส.).

ชุม

หมายถึงก. มารวมกันจากที่ต่าง ๆ เช่น ชุมพล; ดาษดื่น, มีมาก, เช่น ขโมยชุม ยุงชุม.

ตัดช่องย่องเบา

หมายถึง(ปาก) ก. ลักลอบเข้าไปในบ้านเรือนของผู้อื่นเพื่อขโมยของ.