ผลการค้นหา

ภระ

หมายถึงก. เลี้ยงดู, คํ้าจุน. (ป.).

ประติ,ประติ-

หมายถึงเป็นคำสันสกฤตใช้เหมือน ปฏิ. (ดูคำที่มี ปฏิ หรือ ประติ นำหน้า).

นิระ

หมายถึง(แบบ) น. นํ้า. (ป., ส. นีร).

ประตาป

หมายถึงน. ประดาป.

ประโปรย

หมายถึง[-โปฺรย] ก. ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย.

ทบท่าว

หมายถึงก. ทรุดลง, ล้มลง, เช่น เอนพระองค์ลงทบ ท่าวดิ้น. (ตะเลงพ่าย).

ประไหมสุหรี

หมายถึงน. ตำแหน่งพระมเหสีที่ ๑ หรืออัครมเหสีของกษัตริย์ชวาในวงศ์อสัญแดหวา.

ปรม,ปรม-

หมายถึง[ปะระมะ-, ปอระมะ-] ว. อย่างยิ่ง (ใช้นำหน้าคำอื่นโดยมาก). (ป.).

สมีระ

หมายถึง[สะมี-] น. ลม. (ป., ส. สมีรณ).

ชาระ

หมายถึง(แบบ) น. ชายชู้, ชายที่รัก. (ป., ส.).

ประสิทธิ,ประสิทธิ-,ประสิทธิ์

หมายถึง[ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสำเร็จ. ก. ทำให้สำเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).

พัชระ

หมายถึงน. เพชร. (ส. วชฺร; ป. วชิร).