ผลการค้นหา

ลำหักลำโค่น

หมายถึง(สำ) น. ชั้นเชิงที่ใช้หักโค่นอีกฝ่ายหนึ่งอย่างรุนแรง ดุเดือด หรือโดยไม่ปรานีปราศรัย เช่น นักมวยคนนี้ชกมีลำหักลำโค่นดี. ว. ใช้ชั้นเชิงหักโค่นอีกฝ่ายหนึ่งอย่างรุนแรง ดุเดือด หรือโดยไม่ปรานีปราศรัย เช่น การที่จะเอาชนะนักมวยคนนี้ต้องใช้วิธีลำหักลำโค่น.

หักหาญ

หมายถึงก. หักเอาด้วยความกล้า, หักเอาด้วยอำนาจ.

ปรัก

หมายถึง[ปะหฺรัก] ก. หัก.

ดัง

หมายถึงน. สันจมูก, ใช้ว่า ดั้ง ก็มี.

ขางดัง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ดั้งจมูก.

ตีงูให้หลังหัก

หมายถึง(สำ) ก. กระทำการสิ่งใดแก่ศัตรูโดยไม่เด็ดขาดจริงจังย่อมจะได้รับผลร้ายในภายหลัง เช่น ประเวณีตีงูให้หลังหัก มันก็มักทำร้ายเมื่อภายหลัง. (อภัย).

เป๊าะ

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงหักนิ้วหรือกิ่งไม้เล็ก ๆ หัก.

ภัคน์

หมายถึงน. แตก, หัก. (ส. ภคฺน).

เสาดั้ง

หมายถึงน. เสาเรือนเครื่องสับ ตั้งอยู่กึ่งกลางบนหลังรอดขึ้นไปรับอกไก่, ดั้ง ก็ว่า.

หักด้ามพร้าด้วยเข่า

หมายถึง(สำ) ก. หักโหมเอาด้วยกำลัง, ใช้อำนาจบังคับเอา.

แพ้ฟัน

หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.

เม้าเค้า

หมายถึงว. ลักษณะหน้าที่งอกหัก.