ตัวกรองผลการค้นหา
ฮะฮ้าย,ฮะไฮ้
หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความเยาะเย้ย.
ฮะเฮ้ย
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น, ฮ้าเฮ้ย ก็ว่า.
ฮาจญ์
หมายถึงน. เรียกชายที่ได้ไปทำพิธีฮัจญ์แล้ว, (ปาก) หะยี หัจญี หรือ ฮัจญี.
ฮาห์เนียม
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๑๐๕ สัญลักษณ์ Ha เป็นธาตุกัมมันตรังสีที่นักวิทยาศาสตร์สร้างขึ้น ไม่มีปรากฏในธรรมชาติ. (อ. hahnium).
ฮึย,ฮึย ๆ
หมายถึงอ. เสียงร้องไล่หรือกระตุ้นเพื่อเร่งวัวควายให้เดินหรือวิ่ง.
ฮื้อ
หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความรำคาญหรือไม่พอใจ.
ฮุบ
หมายถึงก. งับเอาเข้าไว้ในปาก เช่น ปลาฮุบเหยื่อ, โดยปริยายหมายถึงรวบเอาเป็นของตน เช่น ฮุบที่ดินของรัฐมาเป็นของตน.
ฮุยเลฮุย
หมายถึงว. เสียงร้องบอกจังหวะให้ออกแรงพร้อมกันเช่นในเวลายกสามเกลอขึ้นกระแทกบนหัวเสาเข็ม.
เฮ็ด
หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ทำ.
เฮือน
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. เรือน.
โฮกอือ
หมายถึงน. ชื่อแกงชนิดหนึ่ง ใช้ปลาแห้งหรือหัวปลาแห้งเป็นต้นต้มกับหัวหอม ส้มมะขามหรือใบมะขามอ่อน แล้วเติมเกลือให้ออกรสเปรี้ยวเค็ม, ต้มโคล้ง ก็เรียก.
โฮกฮาก
หมายถึงว. อาการพูดกระชากเสียงหรือพูดกระแทกเสียงซึ่งไม่น่าฟัง, มักใช้เข้าคู่กับคำ กระโชก เป็น กระโชกโฮกฮาก.