ตัวกรองผลการค้นหา
บุษบง
หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.
บุตรา
หมายถึง[บุดตฺรา] (กลอน) น. บุตร.
บุษบา
บุตรบุญธรรม
หมายถึง[บุดบุนทำ] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.
บุตรี
หมายถึง[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).
บุษป,บุษป-,บุษปะ
หมายถึง[บุดสะปะ] น. ดอกไม้. (ส.).
บุราณทุติยิกา
หมายถึง[บุรานะ-] น. เมียที่มีอยู่ก่อนบวช. (ป.).
บุพวิเทหทวีป
หมายถึงน. ทวีปใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาพระสุเมรุ เป็นทวีป ๑ ใน ๔ ทวีป ได้แก่ อุตรกุรุทวีปหรืออุตรกุรูทวีป บุพวิเทหทวีป ชมพูทวีป และอมรโคยานทวีป.
บุญนิธิ
หมายถึง[บุนยะ-] น. ขุมทรัพย์คือบุญ. (ป.).
บุตรธรรม
หมายถึง[บุดตฺระทำ] น. หน้าที่ของลูก.
บุตรีตระสุม
หมายถึง[บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. (ช.).
ประอึง
หมายถึง(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).