ค้นเจอ 75 รายการ

บุษบง

หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.

บุตรา

หมายถึง[บุดตฺรา] (กลอน) น. บุตร.

บุษบา

หมายถึง[บุดสะ-] (กลอน) น. ดอกไม้.

บุตรบุญธรรม

หมายถึง[บุดบุนทำ] (กฎ) น. บุตรของผู้อื่นที่บุคคลได้จดทะเบียนรับเป็นบุตรของตน.

บุตรี

หมายถึง[บุดตฺรี] น. ลูกผู้หญิง. (ส. ปุตฺรี).

บุษป,บุษป-,บุษปะ

หมายถึง[บุดสะปะ] น. ดอกไม้. (ส.).

บุราณทุติยิกา

หมายถึง[บุรานะ-] น. เมียที่มีอยู่ก่อนบวช. (ป.).

บุพวิเทหทวีป

หมายถึงน. ทวีปใหญ่อยู่ทางทิศตะวันออกของเขาพระสุเมรุ เป็นทวีป ๑ ใน ๔ ทวีป ได้แก่ อุตรกุรุทวีปหรืออุตรกุรูทวีป บุพวิเทหทวีป ชมพูทวีป และอมรโคยานทวีป.

บุญนิธิ

หมายถึง[บุนยะ-] น. ขุมทรัพย์คือบุญ. (ป.).

บุตรธรรม

หมายถึง[บุดตฺระทำ] น. หน้าที่ของลูก.

บุตรีตระสุม

หมายถึง[บุดตฺรีตฺระสุม] น. ต้นนางแย้ม. (ช.).

ประอึง

หมายถึง(กลอน) ก. อึง, ดัง, เอ็ด, อึกทึก. (บุณโณวาท).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ