ตัวกรองผลการค้นหา
เงี้ยว
หมายถึงว. คด เช่น แล้วลวงล่องอเงี้ยว. (นิ. เพชร).
กะง้องกะแง้ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ว. คดไปคดมา, งอไปงอมา.
ลิ้นไม่มีกระดูก
หมายถึง(สำ) ก. พูดสับปลับ กลับกลอกเอาแน่ไม่ได้.
หน้ากระดูก
หมายถึงน. รูปหน้าที่มีกระดูกสันแก้มสูง.
กระดูกร้องได้
หมายถึง(สำ) น. ผลสะท้อนของฆาตกรรมที่ทำให้จับตัวผู้กระทำผิดมาลงโทษได้ คล้ายกับว่ากระดูกของผู้ตายร้องบอก.
กระดูกอ่อน
หมายถึง(สำ) ว. ที่ยังไม่มีความจัดเจนในการต่อสู้ เช่น นักมวยคนนี้กระดูกอ่อน ขึ้นชกครั้งแรกก็แพ้เขาแล้ว.
กระดูกแข็ง
หมายถึง(สำ) ว. ไม่ตายง่าย ๆ.
คดงอ
หมายถึงก. คดจนงอ.
อ
หมายถึง[อะ] เป็นอักษรใช้นำหน้าคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บอกความปฏิเสธหรือตรงกันข้าม แปลว่า ไม่ หรือ ไม่ใช่ เช่น อศุภ (ไม่งาม) อธรรม (ไม่ใช่ธรรม); ใช้เป็น อน เมื่ออยู่หน้าคำที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อเนก (อน + เอก) อนาจาร (อน + อาจาร). (ป., ส.).
พด
หมายถึงว. คด, งอ, ขด.
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๓ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นพยัญชนะตัวต้นได้อย่างตัวอื่น ๆ เช่น อา อก องค์, ใช้นำพยัญชนะเดี่ยวได้อย่างอักษรกลางอื่น ๆ เช่น อนึ่ง องุ่น แอร่ม, ใช้นำตัว ย ให้เป็นเสียงอักษรกลาง แต่นิยมใช้อยู่ ๔ คำ คือ อย่า อยู่ อย่าง อยาก, ใช้เป็นเครื่องหมายรูปสระ ออ เช่น กอ ขอ และประสมกับเครื่องหมายเป็นสระ เอือ เออ เช่น เถือ เธอ, ใช้เป็นตัวเคียงสระ อือ เช่น คือ มือ.
โครงจมูก
หมายถึงน. กระดูกจมูก.