ผลการค้นหา

เป่าคอ

หมายถึงก. เป่ายาเข้าไปในคอ; อาการที่แก๊สในท้องพุ่งขึ้นมาทางลำคอเนื่องจากร้อนใน เรียกว่า ลมเป่าคอ.

ปากคอ

หมายถึงน. ปาก เช่น ปากคออยู่ไม่สุข.

คอเป็ด

หมายถึงน. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง.

คอเป็นเอ็น

หมายถึง(สำ) ว. ขึ้นเสียงเถียงโต้อย่างไม่ยอมลดละ, เถียงเก่ง, เช่น หวงแหนหึงผัวตัวเป็นเกลียว จนเสียงขุ่นเสียงเขียวคอเป็นเอ็น. (คาวี).

โยนห่วง

หมายถึงน. ชื่อการพนันชนิดหนึ่งใช้ห่วงโยนลงไปคล้องหลักที่ปักอยู่บนแป้น.

อะร้าอร่าม

หมายถึง(โบ) ก. ห่วงหน้าห่วงหลัง, งกเงิ่นด้วยความห่วงใย.

ล้างคอ

หมายถึงก. ดื่มเหล้าหรือกาแฟเป็นต้นเพียงเล็กน้อยหลังอาหารเพื่อล้างคาวคอ, กินของเปรี้ยวเช่นมะขามเปียกหรือมะยมเพื่อล้างรสขื่นของเหล้า.

โล่งคอ

หมายถึงก. อาการที่รู้สึกว่าลำคอปลอดโปร่งชุ่มชื่นเพราะดื่มน้ำชาหรือซดน้ำแกงร้อน ๆ เป็นต้น.

ควงแขน

หมายถึงก. เอาแขนคล้องกัน.

ยักคอ

หมายถึงก. เอียงคอไปในทางตรงกันข้ามกับยักเอว เป็นท่าประกอบการรำไทยอย่างหนึ่ง.

ลากคอ

หมายถึงก. จับตัว, ดึงตัว, เช่น ลากคอเข้าตะราง.

ระวิง

หมายถึงน. เครื่องคล้องโคนหางช้าง ทำด้วยโลหะรูปโค้ง ปลายทั้ง ๒ ข้างงอเป็นขอและติดห่วงไว้สำหรับคล้องกระวินต่อกับปลายสายสำอาง.