ผลการค้นหา

พยาม,พยามะ

หมายถึง[พะยาม, พะยามะ] น. วา คือ ระยะวาหนึ่ง. (ป. พฺยาม, วฺยาม; ส. วฺยาม).

โสณะ

หมายถึงน. ต้นไม้ชนิดหนึ่ง. (พจน. ๒๔๙๓). (ป.; ส. โศณ).

พณ,ฯพณฯ

หมายถึง[พะนะท่าน] น. คำนำหน้าชื่อหรือตำแหน่งข้าราชการผู้ใหญ่ชั้นรัฐมนตรี เอกอัครราชทูต เป็นต้น. (ย่อมาจากคำ พณหัว พณหัวเจ้า พณหัวเจ้าท่าน).

พจน,พจน-,พจน์,พจน์

หมายถึง[พดจะนะ-, พด] น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป. วจน).

ส

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส สัมผัส สวิส.

ส

หมายถึงคำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.).

พวงมโหตร

หมายถึง[-มะโหด] น. พวงอุบะซึ่งห้อยประดับอยู่ที่คันดาลฉัตร ทำด้วยผ้าตาดทอง, ลูกมโหตร ก็ว่า.

พลานึก

หมายถึงน. ทหาร, นักรบที่ต้องใช้กำลังกาย. (ป., ส. พลานีก).

พัทร

หมายถึง[พัดทฺระ] น. ต้นพุทรา. (ป., ส. พทร).

ปฏิพัทธ์

หมายถึงก. เนื่องกัน, ผูกพัน, รักใคร่. (ป. ปฏิพทฺธ; ส. ปฺรติพทฺธ).

บุรพ,บุรพ-

หมายถึง[บุระพะ-, บุบพะ-] ว. บุพ. (ส. ปูรฺว; ป. ปุพฺพ).

สก,สก-,สก-

หมายถึง[สะกะ-] ว. ของตน. (ป.; ส. สฺวก).