ตัวกรองผลการค้นหา
ยั่วยุ
หมายถึงก. ยุให้เกิดอารมณ์อย่างใดอย่างหนึ่ง.
ลูกยุ
หมายถึงน. ลมปากที่ยุให้ทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มักเป็นไปในทางไม่ดี.
เสภารำ
หมายถึงน. เสภาทรงเครื่องที่มีตัวละครออกมารำประกอบการขับ.
ละครรำ
หมายถึงน. ละครแบบเดิมของไทย ตัวละครแต่งเครื่องและแสดงบทบาทโดยวิธีร่ายรำไปตามเพลงที่ต้นเสียงและลูกคู่ขับร้อง ใช้ดนตรีปี่พาทย์ประกอบ แบ่งออกเป็น ละครชาตรี ละครนอก ละครใน.
ร่ายรำ
หมายถึงก. เดินหรือจับระบำไปตามจังหวะดนตรีของละครรำ.
ยุว,ยุว-,ยุวา,ยุวาน
หมายถึงน. ชายหนุ่ม. ว. หนุ่ม, รุ่น. (ป.; ส. ยุวนฺ, ยุวานก).
ฟ้อน
หมายถึงก. รำ, กราย.
กระเชอก้นรั่ว
หมายถึง(สำ) ว. สุรุ่ยสุร่าย, ไม่รู้จักเก็บหอมรอมริบ, ขาดการประหยัด.
รำผี
หมายถึงน. การรำในการทรงเจ้าเข้าผี.
ตำหูตำตา
หมายถึงว. ปรากฏชัดแก่ตา, ตำตา ก็ว่า.
จับระบำ
หมายถึงน. กระบวนรำท่าต่าง ๆ. ก. เริ่มฟ้อนรำ.
บ่างช่างยุ
หมายถึง(สำ) น. คนที่ชอบพูดส่อเสียดยุยงให้เขาแตกกัน.