ตัวกรองผลการค้นหา
ซ่องเสพ
หมายถึงก. คบหากัน เช่น ควรซ่องเสพนักปราชญ์ อย่าซ่องเสพคนพาล; ร่วมประเวณี.
วยัสย์
หมายถึงน. ผู้รุ่นราวคราวเดียวกัน, เพื่อน, เกลอ, สหาย. (ส.).
เอาทองไปรู่กระเบื้อง
หมายถึง(สำ) ก. โต้ตอบหรือทะเลาะกับคนพาลหรือคนที่มีฐานะตํ่ากว่า เป็นการไม่สมควร, เอาพิมเสนไปแลกกับเกลือ ก็ว่า.
เลี้ยงลูกเสือลูกจระเข้
หมายถึง(สำ) ก. บำรุงเลี้ยงดูลูกศัตรูหรือลูกคนพาลจะได้รับความเดือดร้อนในภายหลัง.
เกะกะ
หมายถึงว. กีด, ขวาง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น วางของเกะกะ; ประพฤติเป็นพาลเกเร เช่น คนเกะกะ.
พาลกระแชง
หมายถึง(ปาก) ก. พาลหาเรื่องทำให้วุ่นวาย.
เกลือกกลั้ว
หมายถึงก. คบหาสมาคม, คลุกคลี, เช่น เกลือกกลั้วกับคนพาล; ทำให้มัวหมอง, ทำให้มีมลทิน, เช่น ไม่มีอะไรมาเกลือกกลั้ว.
สูสี
หมายถึงก. เกี่ยวพัน, ข้องแวะ, เช่น อย่าไปสูสีกับคนพาล; ไล่เลี่ย, พอ ๆ กัน, เช่น ฝีมือของ ๒ คนนี้สูสีกัน สอบได้คะแนนสูสีกัน.
คน
หมายถึงน. มนุษย์.
หมายถึงก. กิริยาที่เอามือหรือสิ่งอื่นกวนเพื่อทำสิ่งที่นอนก้นหรือที่เกาะกันอยู่เป็นกลุ่มเป็นก้อนให้กระจายขยายตัว หรือกวนสิ่งต่าง ๆ ให้เข้ากัน.
รังควาน
หมายถึงก. รบกวนทำให้รำคาญหรือเดือดร้อน เช่น คนพาลชอบรังควานคนอื่น. น. ผีที่ประจำช้างป่า, ผีตายร้ายที่สิงอยู่ในกายคนได้.
วัวเขาเกก
หมายถึงน. วัวที่มีเขาเฉออกไม่เข้ารูปกัน; โดยปริยายหมายถึงคนที่เป็นอันธพาลเกะกะเกเร, ควายเขาเกก ก็ว่า.