ตัวกรองผลการค้นหา
เปียกแฉะ
หมายถึงก. มีน้ำชุ่มอยู่มาก เช่น ถนนเปียกแฉะ.
มาก
หมายถึงว. หลาย, ตรงกันข้ามกับ น้อย, เช่น คนมาก น้ำมาก กินมาก.
แหมะ,แหมะ,แหมะ ๆ
หมายถึง[แหฺมะ] ว. เสียงดังอย่างเสียงน้ำหยด.
บัญญัติไตรยางศ์
หมายถึงน. วิธีเลขอย่างหนึ่ง ซึ่งกำหนดส่วนสัมพันธ์ของเลข ๓ จำนวนเพื่อหาจำนวนที่ ๔ โดยวิธีเทียบหา ๑ ก่อน แล้วจึงไปหาส่วนที่ต้องการ ด้วยการนำเลขทั้ง ๓ จำนวนที่กำหนดให้และที่ให้หามาคูณหารกันเป็น ๓ ขั้น.
ละหาร
หมายถึงน. ห้วงน้ำ. (เทียบมลายู ว่า lahar).
ประโดง
หมายถึงน. ลำน้ำขนาดเล็กที่ขุดจากลำน้ำขนาดใหญ่เพื่อชักน้ำเข้านาเข้าสวน เรียกว่า ลำประโดง, ลำกระโดง ก็ว่า.
นาฟางลอย
หมายถึงน. นาที่ปลูกข้าวชนิดหนึ่ง ซึ่งเรียกว่า “ข้าวขึ้นน้ำ” เนื่องจากมีรากยาว สามารถหนีน้ำที่บ่ามาท่วมได้รวดเร็ว สามารถแตกแขนงตามข้อและที่ข้อจะมีรากงอกออกมาสำหรับดูดหาอาหาร นิยมปลูกในท้องที่ซึ่งมีระดับน้ำสูงตั้งแต่ ๑-๔ เมตร, นาเมือง ก็เรียก.
ห้วย
หมายถึงน. แอ่งน้ำลึกกว้างมีทางน้ำไหลจากภูเขามาขังอยู่ตลอดปี หรือแห้งบ้างเป็นบางคราว.
น้ำท่วมทุ่ง ผักบุ้งโหรงเหรง
หมายถึง(สำ) ก. พูดมากแต่ได้เนื้อหาสาระน้อย.
พูดคล่องเหมือนล่องน้ำ
หมายถึง(สำ) ก. พูดไม่ติดขัด เช่น สารพัดพูดคล่องเหมือนล่องนํ้า. (ไกรทอง), พูดคล่องเป็นล่องนํ้า ก็ว่า.
เศษคน,เศษมนุษย์
หมายถึงน. คนเลวมากจนหาดีไม่ได้ (ใช้เป็นคำด่า).
ทำนาบนหลังคน
หมายถึง(สำ) ก. หาผลประโยชน์ใส่ตนโดยขูดรีดผู้อื่น.