ผลการค้นหา

หญ้า

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ปลาขี้ยอก. (ดู ขี้ยอก).

ไต้ก๋ง

หมายถึงน. นายท้ายเรือสำเภาหรือเรือจับปลา. (จ.).

กระจู้

หมายถึงน. เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, เรียกว่า อีจู้ หรือ จู้ ก็มี.

อีจู้

หมายถึงน. เครื่องดักปลาไหลชนิดหนึ่ง สานด้วยไม้ไผ่ รูปคล้ายหม้อคอสูง มีงาแซงอยู่ริมก้น ห้อยเหยื่อไว้ภายใน, กระจู้ หรือ จู้ ก็เรียก.

ตกปลัก

หมายถึงก. อาการที่ปลาเป็นต้นมารวมกันอยู่ในบ่อหรือหนองที่นํ้างวด, ตกคลัก ก็ว่า.

สลุมพร

หมายถึง[สะหฺลุมพอน] น. ปลาเนื้ออ่อน. (พจน. ๒๔๙๓).

ล่อ

หมายถึงก. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ เช่น เอาน้ำตาลล่อมด เอาเหยื่อล่อปลา; ปริ่ม, ใกล้จะไหล, ในคำว่า น้ำตาล่อหน่วย.

ขาม้า

หมายถึงน. ครีบคู่ที่อยู่ตรงอกปลา, ตะเกียบ ก็เรียก.

เขมือบ

หมายถึง[ขะเหฺมือบ] ก. กลืนกินอย่างปลา, กินอย่างตะกละ.

ยาง

หมายถึงน. ของเหลวและเหนียวไหลออกจากแผลต้นไม้หรือผลไม้บางอย่าง เช่น ยางสน ยางกล้วย ยางมะละกอ; เรียกสิ่งบางอย่างที่ทำจากยางพาราเป็นต้น เช่น ยางรถ ยางลบ, โดยปริยายเรียกของเหลวที่มีลักษณะเช่นนั้น เช่น แกงบูดเป็นยาง.

เล่งฮื้อ

หมายถึงน. ชื่อปลานํ้าจืดชนิด Hypophthalmichthys molitrix ในวงศ์ Cyprinidae มีรูปร่างลักษณะ ถิ่นกำเนิดและแหล่งอาศัยคล้ายปลาลิ่นฮื้อ.

ขยุย

หมายถึง[ขะหฺยุย] น. ชื่อปลานํ้าจืดขนาดเล็กชนิด Akysis macronemus ในวงศ์ Akysidae รูปร่างคล้ายปลาแขยง ไม่มีเกล็ด มีหนวด, สามเขี้ยว ก็เรียก.