ค้นเจอ 12,050 รายการ

เทว,เทว-

หมายถึง[เทวะ-] (แบบ) น. เทวดา, มักใช้ประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป., ส.).

ชีว,ชีว-,ชีวะ

หมายถึง[ชีวะ-] น. ชีพ, ความเป็นอยู่; พระพฤหัสบดี เช่น ชีววาร. (ป., ส.).

อุบาทว์

หมายถึงว. อัปรีย์, จัญไร, ไม่เป็นมงคล. (ป. อุปทฺทว; ส. อุปทฺรว).

วทานิย,วทานิย-

หมายถึง[วะทานิยะ-] น. ผู้เอื้อเฟื้อ. (ป. วทานีย; ส. วทานฺย).

หงสโปดก

หมายถึง[หงสะโปดก] (วรรณ) น. ลูกหงส์, เขียนเป็น หงษโปฎก ก็มี เช่น ดุจหงษโปฎก กระเหว่าเหล่านก พลัดแม่สูญหาย. (ม. คำหลวง มัทรี).

โมษกะ

หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).

อุษณีษ์

หมายถึงน. มงกุฎ; กรอบหน้า. (ส.; ป. อุณฺหีส).

ยุพ,ยุพ-

หมายถึง[ยุบพะ-] ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).

หมายถึง[ทะ] ใช้เป็นคำนำหน้านาม แปลว่า คน, ผู้, เช่น ทนาย ทแกล้ว.

ตฤท

หมายถึง[ตฺริด] (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).

หมายถึงใช้ประสมกับตัว ร อ่านเป็นเสียง ซ ในคำบางคำ เช่น ทราบ แทรก ทรง และในคำบางคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต เช่น ทรัพย์ อินทรีย์ มัทรี, ที่อ่านเป็นเสียงเดิมคือ ทร (ไม่ใช่ ซ) ก็มี เช่น ภัทรบิฐ.

โมษะ

หมายถึง[-สะ-] น. โจร, ขโมย. (ส.; ป. โมส, โมสก).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ