ผลการค้นหา

บ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๒๖ เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบ.

สะบู

หมายถึงน. ดอกไม้ (?) เช่น ถนัดดั่งสะบูบังใบ แม่เร้น. (กำสรวล).

รำพัน

หมายถึงก. พรํ่าพรรณนาตามอารมณ์ เช่น เขารำพันถึงความทุกข์ของตน แม่รำพันแต่ความดีของลูก.

เสียงแข็ง

หมายถึงว. อาการที่กล่าวออกมาอย่างยืนยันหนักแน่น เช่น เขาเถียงเสียงแข็งว่าเขาทำถูกต้องแล้ว; อาการที่พูดด้วยน้ำเสียงไม่สุภาพ เช่น อย่าพูดเสียงแข็งกับพ่อแม่. น. คะแนนเสียงดี เช่น ในพื้นที่นี้เขามีเสียงแข็งมาก คงได้รับเลือกตั้งแน่.

อ้อมแขน

หมายถึงน. วงแขนที่โอบไว้ เช่น แม่โอบลูกไว้ในอ้อมแขน.

ก

หมายถึงพยัญชนะตัวต้น เป็นพวกอักษรกลาง ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กก.

ทีฆสระ

หมายถึงน. สระที่มีเสียงยาว ในภาษาบาลีได้แก่ อา อี อู เอ โอ, ในภาษาสันสกฤตได้แก่ อา อี อู เอ ไอ โอ ฤๅ ฦๅ เอา, ในภาษาไทยได้แก่ อา อี อือ อู เอ แอ โอ ออ เออ เอีย เอือ อัว ฤๅ ฦๅ.

พระยาเทครัว

หมายถึง(ปาก) น. ชายที่ได้หญิงเป็นภรรยาทั้งแม่ทั้งลูกหรือทั้งพี่ทั้งน้อง.

บาจิกา

หมายถึง(แบบ) น. แม่ครัว. (ป. ปาจิกา). (ดู บาจก).

อีหรอบเดียวกัน

หมายถึง(สำ) ว. ทำนองเดียวกัน, แบบเดียวกัน, (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น พ่อเป็นขโมย ลูกก็อีหรอบเดียวกัน.

ปิตุจฉา

หมายถึง[-ตุด-] น. อา (ผู้หญิง), ป้า (ญาติฝ่ายพ่อ). (ป.).

พณิช

หมายถึง[พะนิด] น. ผู้ค้าขาย, พ่อค้า. (ป., ส. วาณิช).