ตัวกรองผลการค้นหา
ประสม
หมายถึงก. รวมกันเข้า (เป็นคำใช้ได้ทั่ว ๆ ไป).
กระจิก,-กระจิก
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
กระซวย,-กระซวย
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระซิก เป็น กระซิกกระซวย.
กระแย่ง,-กระแย่ง
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระย่อง เป็น กระย่องกระแย่ง.
กระอ่วน,-กระอ่วน
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กระอัก เป็น กระอักกระอ่วน.
กราด,-กราด
หมายถึงใช้เข้าคู่กับคำ กรีด เป็น กรีดกราด.
กาล
หมายถึง[กาน] (โบ) น. คำประพันธ์.
คาถา,คาถา,คาถาอาคม
หมายถึงน. คำเสกที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์.
จ้ะ
หมายถึงว. คำรับ (ใช้เป็นสามัญทั่วไป).
คำประสม
หมายถึงน. คำที่เกิดจากการนำคำมูลที่เกิดอิสระได้ตั้งแต่ ๒ คำขึ้นไปมาประสมกันแล้วกลายเป็นคำใหม่ที่มีความหมายใหม่ขึ้นมาอีกคำหนึ่ง เช่น ลูกเสือ ลูกน้ำ แขกยาม เครื่องใน ไฟฟ้า.
อุทาน
หมายถึงน. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจ หรือเสียใจ เป็นต้น; ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้นว่า คำอุทาน. (ป., ส.).
สงบปากสงบคำ
หมายถึงก. นิ่ง, ไม่พูด, เช่น เขาเป็นคนสงบปากสงบคำ, ไม่โต้เถียง เช่น สงบปากสงบคำเสียบ้าง อย่าไปต่อล้อต่อเถียงเขาเลย.